Dat helpt wel, zo’n coach met verstand van voetbal. Hij keek naar de kleine EDO-mannetjes (allemaal 1e-jaars) en dacht aan de arme 1e-jaars van VSV die we vorige week geslacht hebben en voorspelde weer dubbele cijfers. Deze Haarlem-noorderlingen bleken echter uit ander hout gesneden te zijn. Hoewel we na een uitbraak van Kit en een prachtige rebound van Gijs na zo’n 10 minuten op voorsprong kwamen, was al duidelijk dat dit geen makkie ging worden. EDO bleek over bijtertjes te beschikken die ook nog konden voetballen.
Het werd inderdaad 1-1 en dus tijd voor onze F3-ers om een tandje bij te zetten. Rif en Gijs liepen zich het snot voor ogen; Luca en Kit (soms geholpen door iedereen, want echt positievast zijn onze kids nog niet) gingen wat feller verdedigen en de soms weer onnavolgbare Anna maakte voor rust handig de 1-2.

In de 2e helft bleef het een tijdje in balans (keeper Mika moest een paar keer met alles wat ie had uitlopen), maar daarna bleek de vermoeidheid toe te slaan bij de jonge Edo-helden. Maxime gaf de genadeslag. Hij slalomde langs een paar verdedigers en schoot fraai raak. Sterre en Jill hadden de schrik van zoveel en zo felle weerstand van zich af gezet en lieten zien hoe goed zij nu al kunnen overspelen. Ole diende zich aan als spits door beheerst de 1-4 binnen te schieten. Na goed storen van Luca kwam de bal tenslotte voor de voeten van Anna, die daar altijd wel iets leuks mee doet: 1-5.