Tegenstander in de finale was Onze Gezellen E1. Die hadden we een paar weken geleden op het veld soepel verslagen, dus onderschatting lag op de loer. Gelukkig bleken onze mannen dermate nerveus van het hele spektakel, dat ze zich niet eens realiseerden dat ze deze tegenpartij al eens ontmoet hadden.



Meer foto's

De opening van de Boarding Cup Finale is indrukwekkend voor de mannen. Hun namen worden één voor één afgeroepen, waarna ze het veld op dribbelen, in de richting van het ca. duizendkoppige publiek (veel zal ik er niet naast zitten) dat hen uitzinnig toejuicht. De manier van opkomen verraadt iets over de karaktertjes: sommigen met ingetogen, serieuze blik, sommigen zwaaiend-wandelend, lachend, anderen weer klappend en swingend. Opvallend was dat OG veel jeugdige, vrouwelijke fans had.

De 1e helft verliep zoals tot nu toe de hele Boarding Cup van de E1: veel kansen creëren, allemaal missen en uit een counter 1-0 achter komen. Om de spanning voor de achterban wat op te voeren bleek dat ook nu het scenario. Na die 1-0 leken de mannen te ontspannen en relaxter te gaan voetballen. Joel en Wesley gaven niets meer weg en Bas nam bijvoorbeeld rustig een halve minuut om uitgebreid zijn veters vast te maken, terwijl de wedstrijd om hem heen verder ging. Robbie maakte handig gelijk en met die 1-1 stand gingen we de rust in.

In de pauze even drinken, wat opmonterende woorden en de opstelling voor de 2e helft doorgenomen. Die kon meteen de prullenbak in, want Mattijs en Wesley moesten ineens onbedaarlijk plassen. Onze Gezellen kwam erg goed op gang in het begin en Marijn moest een paar keer optreden. Toch werden ze niet echt heel gevaarlijk. Inmiddels waren we in het tweede deel van de tweede helft aanbeland. Nog zes en een halve minuut te spelen, toen de OG-keeper een vrije trap van Bas naast tikte. Dat was de 3e corner en dus (in de Boarding Cup) een penalty. Tsja, wie neemt die dan? Wie durft? Wat doe je je zoon aan? Koele kikker Youri nam echter rustig zijn aanloop en scoorde hard en laag, precies zoals hij dat op de training ook had gedaan. 2-1, dus en OG knakte. Bij onze E1 viel alle spanning weg en we kregen een serie heerlijke aanvallen voorgeschoteld. Mattijs ging schitteren: mooie één-twee met Youri en met buitenkantje de 3-1 binnen getikt. Jesse ging twee man voorbij, deed een Zidaantje richting Robbie, die de keeper daarbij zo zenuwachtig maakte, dat de bal binnenrolde. Even later solo van Mattijs, die de bal keurig in de loop van Jesse prikte: boem en 5-1. Tenslotte maakte Mattijs er – op aangeven van Bas - zelf met een bekeken schot 6-1 van. Mannen, de coaches (en alle andere fans) zijn apetrots op jullie. Hoe jullie kalm en onverzettelijk blijven bij een achterstand en vervolgens met flonkerend voetbal de wedstrijd beslissen. Ook mooi om te zien, hoe jullie alles samen vieren. En: leuk voor Alliance, de E1-beker blijft in Alliance-handen!!!!