Onnodige nederlaag E1 tegen VVC: 2-4
Tijdens de warming-up kreeg keeper Nils heftige last van zijn hamstrings. Ter elfer ure werd Bas als vervanger opgeroepen. Mattijs klaagde over een zere lies. Verder zijn een paar jongens de laatste weken een tikkie afwezig. Kortom, de voortekenen waren niet gunstig. Niettemin nam de E1 het initiatief onder leiding van een gedreven Jesse. De hele 1e helft (zo meende ook de VVC coach) waren wij iets sterker, maar Bas had pech toen hij goed uitkwam en de bal weg schoot, dat de bal niet zo ver kwam en dan ook nog voor de voeten van een VVC’er die daar wel raad mee wist. Daarna wist Youri tot ons aller afgrijzen een prachtige pass van Jesse niet te verzilveren. Een goede vrije trap van Jesse eindigde vervolgens op de lat; het zat echt niet mee. Youri, gedreven als altijd maar soms wat zelfzuchtig, kreeg in de 1e helft nog een dot van een kans, maar de doelpunten vielen aan de andere kant. Twee counters en twee keer wat slapjes verdedigen en we gingen met 0-3 rusten.
In de 2e helft voelde Nils zich weer beter en begon de E1 aan een hopeloze strijd. Met de moed der wanhoop en met Bas nu in het veld, werd gestreden, maar VVC gaf het niet meer weg. Ze hadden een uitstekende nummer 9, die het spel steeds meer naar zich toe trok. Gaandeweg gingen de VVC’ers makkelijker combineren, al moesten ze altijd alert blijven op Robbie en Youri. Die stonden vaak echter te zeer geϊsoleerd, waardoor hun – toch sowieso wel aanwezige - neiging tot pingelen verder werd versterkt. Robbie speelde zich nog een keer fraai vrij, maar schoot ook naast. Het mocht niet lukken vandaag. Even later rondde Youri wel goed af. Maar kort daarna scoorde VVC weer, doordat er niet fel verdedigd werd bij een corner. Kort voor tijd wist Robbie in twee instanties een rebound binnen te werken.
Zonde! Als je de 1e helft sterker bent en dan toch 0-3 achter komt dan zegt dat iets over de concentratie. Te weinig alert reageren (voorin op kansen en achterin in de duels!!), te veel dromen. Maar over de inzet van de mannen niets dan lof. Tot de laatste minuut bleven ze aandringen.
In de 2e helft voelde Nils zich weer beter en begon de E1 aan een hopeloze strijd. Met de moed der wanhoop en met Bas nu in het veld, werd gestreden, maar VVC gaf het niet meer weg. Ze hadden een uitstekende nummer 9, die het spel steeds meer naar zich toe trok. Gaandeweg gingen de VVC’ers makkelijker combineren, al moesten ze altijd alert blijven op Robbie en Youri. Die stonden vaak echter te zeer geϊsoleerd, waardoor hun – toch sowieso wel aanwezige - neiging tot pingelen verder werd versterkt. Robbie speelde zich nog een keer fraai vrij, maar schoot ook naast. Het mocht niet lukken vandaag. Even later rondde Youri wel goed af. Maar kort daarna scoorde VVC weer, doordat er niet fel verdedigd werd bij een corner. Kort voor tijd wist Robbie in twee instanties een rebound binnen te werken.
Zonde! Als je de 1e helft sterker bent en dan toch 0-3 achter komt dan zegt dat iets over de concentratie. Te weinig alert reageren (voorin op kansen en achterin in de duels!!), te veel dromen. Maar over de inzet van de mannen niets dan lof. Tot de laatste minuut bleven ze aandringen.
