E1 grijpt leiding in Hoofdklasse


Doelsaldo van ADO’20 na drie wedstrijden: 26-2. Daar stak dat van ons schamel bij af. Maar ook wij hadden negen punten verzameld. En onze mannen zijn voor de duvel en z’n ouwe moer niet bang!

Toen na tien minuten razendsnel combinatie-voetbal van ADO’20 de stand 0-2 was en de E1 er amper aan te pas kwam, waren zelfs de meest optimistische ouders en coaches toch licht ontdaan. Zouden we er met een nulletje of zes ingaan?? En dan hadden we ook nog de pech dat onze superverdediger Joel geblesseerd raakte…

De E1 rechtte de rug, schudde de tegenslag van zich af en de mannen begonnen te knokken. Bas en Wesley schakelden hun ‘nummer 2’ en de gevaarlijke spits steeds beter uit en Marijn en Jesse begonnen ADO terug te duwen. Mattijs had het vandaag weer eens ouderwets op zijn heupen en showde de ene na de andere schijnbeweging uit zijn repertoire. Af en toe voerde hij (net als Bas) zijn balverliefdheid iets te ver door, maar – grote goden – wat een bravoure hebben die mannen. Een andere speler die erg van de bal houdt is aanvoerder Jesse. Hij heeft echter geleerd wat meer variatie in zijn spel te brengen. Zo ook tien minuten voor rust toen hij de bal prachtig achter hun verdediging legde en Youri hem intikte: 1-2. Dat begon erop te lijken, want met het windje in de rug zouden we in de tweede helft toch kansen moeten krijgen. Inmiddels leek ADO’20 iets aangeslagen en net voor rust schoot Mattijs met zijn chocolade-been op goal, de bal werd van richting veranderd – en we gingen met 2-2 de rust in.

In de pauze merkten de coaches weer dat deze mannen niet voor de eer gingen, maar voor de winst. Onstuimig gingen ze weer het veld in en probeerden vooral met de lange bal de voorwaartsen te bereiken. Robbie kwam steeds prima voor zijn man, maar hij had te maken met een zeer sterke verdediger. Toen kwam er een pechmoment, want Nils liet een goed afstandsschot door zijn vingers glippen: 2-3 achter. We dachten dat onze mannen nu stuk zouden zitten, maar Nils kreeg een bemoedigende klap op zijn schouders (vorige week redde jij ons, nu redden we jou wel even) en al snel kregen we een corner. Marijn zette strak voor en Youri kopte snoeihard de gelijkmaker binnen. Om de feestvreugde compleet te maken nam Mattijs van heel ver de bal op zijn schoen; de prima ado’20 keeper schatte even de windsnelheid verkeerd in, de bal stuitte teregnd langzaam over hem heen en heel Alliance begon te dansen. Daarna bleef het spannend. ADO’20 liet zien waarom zij koploper waren en bleef goed (om niet te zeggen: beter) verzorgd voetbal zien. Maar Nils herstelde zich prima en Marijn, Wesley en Bas gooiden zich moedig in de Heemskerkse aanvalsgolven en ook ADO’20 mocht niet mopperen bij een schot van Bas op de lat.

Een Duits team, onze E1, zo hoorde ik vader Schuurman zeggen, je hebt ze nooit verslagen!

Stimmt!!!