Het heerlijke zonnetje en het lange wachten voor we eindelijk konden beginnen susten onze mannen in een lichte sluimer. Niettemin verscheen Mattijs al direct in de 1^e minuut vrij voor de – uitstekende – keeper en was het bijna een doelpunt voor ons. Dat komt wel goed vandaag, dacht iedereen. Chabab had nl. nog niks gewonnen en niet al die marokkaanse jongetjes zagen er even atletisch uit. De ongeconcentreerdheid uitte zich in veel balverlies en vooral in wilde, hoge trappen naar voren. Er liepen bij Chabab wel een paar grote boys tussen en een van die makkers kopte na een kwartier totaal ongehinderd de 1-0 binnen. Zuchtend trok de E1 zich in beweging en kort voor rust maakte Robbie na een goede pass van Bas (over de grond) de gelijkmaker. Vlak voor het rustsignaal maakte Bas zelfs de 1-2 met een fraaie boogbal. Net als bij zijn doelpunt tegen EDO (wat zijn sommige jongens toch eerlijk) was het volgens hem bedoeld als voorzet.

Enfin, mooi hersteld zou je zeggen en nu rustig naar een grote voorsprong uitbouwen. Maar dat liep anders! Ten eerste was hun keeper uitstekend en was onze afwerking slordig de hele 2e helft. Ten tweede: de scheidsrechter had tot nu toe voorbeeldig gefloten. Een beetje strak af en toe en wat overdreven precies (onderbrak twee keer het spel om het publiek een metertje achter de lijn te zetten), maar een scheidsrechter die eerlijk fluit kan bij mij best een potje breken. In de 2e helft zag de man echter toch kansen voor Chabab. Zeker als hij een beetje meehielp. Werkelijk bij ieder fysiek contact kreeg Alliance de bal tegen. Kinderen zijn slim, dus de Chababbers leerden hiervan dat een snoekduik plus schreeuw direct een vrije trap opleverde. Dit lieten zij zich geen twee keer zeggen. Tot oplopende frustratie van spelers en Alliance-ouders, klauwden tegenstanders hun hand in - bijvoorbeeld - Robbie’s shirt, trokken hem naar de grond, gaven een gil en verdienden zo een vrije trap. Komisch hoogtepunt was het moment waarop Mattijs een bal opving en twee Marokkaanse vaders ruzie kregen met elkaar of met de scheidsrechtet. Dat was niet helemaal duidelijk. Vervolgens floot de scheids, ging uitgebreid met de heren in discussie, ze vonden een oplossing die ons ontging, maar iedereen tevreden stelde en toen…. In plaats van de bal aan Mattijs terug te geven, of dan toch in ieder geval een scheidsrechtersbal, gaf de scheids de bal aan de Chabab-keeper!!!

Door al dat gedoe werd de sfeer niet best en werd er veel geroepen. Chabab kwam door een prachtig afstandsschot via de onderkant lat zelfs op gelijke hoogte. De scheidsrechter gaf daarna een vrije trap op 5 meter van ons goal, maar wij hebben diverse mannen zoals Wesley, die zich zonder angst in de baan van een schot gooien. Gelukkig hielden onze mannen van stavast achterin, zoals verder Joel, Jesse en Marijn het hoofd koel en Nils deed nog even meer dan dat. Een onhoudbaar schot laten gaan, dat kon hij nog wel accepteren, maar toen Chabab op 3-2 dreigde te komen maakte hij met een werkelijk onnavolgbare (en niet in minder dan 20 zinnen te beschrijven) reflex een schot van dichtbij onschadelijk. In de daarop volgende situatie schopte een Chabab-er Bas’ been bijna door midden. De scheidsrechter gaf zowaar een vrije trap en sprak vervolgens de Alliance-ouders bestraffend toe. Vooral van Stella, die hem aangaf dat ie die jongen op zo’n doodschop weleens mocht aanspreken, was hij niet gecharmeerd. Een zekere consequentheid hield de scheids wel, want toen Youri een minuut later een tegenstander onder het gras stopte, kreeg Youri evenmin een vermaning. Wel reageerde hij fel op een Alliance-speler die bij deze actie “lekker, Youri” riep. Ja, gezellig was het wel, daar in Amsterdam-West. Uiteindelijk werd de verdiende overwinning wel binnengesleept! Na voorbereidend werk van Mattijs en Robbie schoot de woedende Youri de bal uit onmogelijke hoek binnen. Hoewel de scheidsrechter meer dan 5 minuten te lang liet doorspelen bleef het bij 2-3 en een wedstrijd om snel te vergeten. Nog even ter illustratie wat dit soort partijdige leiding met kinderen doet: er vroegen twee spelers of ‘die scheids’ wel de correcte uitslag door zou geven. (het staat al goed op de knvb-site)

Kunnen we hier lering uit trekken? Jawel! De mannen kunnen we niet zo veel verwijten. Voor het eerst dit seizoen een mindere wedstrijd en dan nog op karakter winnen, da’s prima. Sommige ouders en een coach (ondergetekende) moeten echter – qua voorbeeldgedrag - beter kunnen dan afgelopen zaterdag. Mannen, wat een geschreeuw. We hielden de ongezellige sfeer prima in stand en ik geloof dat we onze jongens goed in verwarring brachten met onze goedbedoelde – maar helaas soms tegenstrijdige – adviezen. Laten we afspreken dat we de coaching volgende keer door de coaches laten verzorgen.