Het moet vier jaar geleden zijn, dat daar de introductie was van de rubriek ‘Aan de Bal’. Joren Koops, oud klasgenoot van mijn oudste dochter, zal nu 14 of misschien zelfs al 15 jaar oud zijn en zit in de 3^e van het Stedelijk te Haarlem, als ik mij niet vergis. Joren was in alles een fijne en bescheiden jongen en dat kon je 100% teruglezen uit zijn antwoorden van toen. Elf epistels later stierf, met de toen heerlijk van zichzelf overtuigd zijnde 5 jaar oude mini Thijs Beelen, de rubriek ‘Aan de Bal’ een stille dood.

Zonde, ik las het met plezier en met mij velen, gezien het aantal ‘hits’. En waarom is het er dan eigenlijk niet meer? Waarom is het opgehouden te bestaan? Jeugd zat, zou je denken. En anders gewoon de senioren ‘Aan de Bal’. Gaat dan misschien wel ten koste van de spontaniteit van de antwoorden, maar wat dan nog, moet toch ook prachtig leesvoer kunnen opleveren? Of misschien nog gekker, laat een veteraan eens ‘Aan de Bal’;

Waarom heb je voor Alliance gekozen?

(Vet. Willem) “Dat moet ik aan mijn vrouw vragen”.

Wat vind je zo leuk aan Alliance?

(Vet. Jan) “Dat we maar twee velden hebben, dan is het vanuit de kleedkamer nooit zo een roteind lopen”.

Is er iets aan Alliance wat je niet zo leuk vindt?

(Vet. Gerard) “Bardienst! Met zoons in de C, D en E en ik zelf dus als veteraan, sta ik 8x per seizoen met schort achter het vet in de kantine”.

Ooit een blessure gehad?

(Vet. Martin) “Vroeger meestal van zondag direct na de wedstrijd tot de volgende zondag vlak voor de wedstrijd. Tegenwoordig meestal direct vanaf de voorbereiding tot aan de winterstop”.

Waar speel je het liefst als je niet keept?

(Inval-Vet. Co) “Nergens, want ik mag van hunnie dan toch niet mee doen”.

Ben je over 10 jaar nog steeds bij Alliance?

(willekeurige Vet.) “Oeps, volgende vraag graag”.

Wie vind jij in jouw team de beste speler?

(Vet. Arie) “Ik!”.

Echt ‘Aan de Bal’ moesten de heren veteranen natuurlijk ook deze zondag weer en wel op het veld bij EDO. Een eerste kwartiertje van de bovenste plank leidde tot een verdiende 2-0 voorsprong. Dat je dan toch nog aan het eind van de rit met lege handen staat is ontstellend droef te noemen. Met 5-3 werden wij verslagen en dat was voor een groot deel natuurlijk aan ons zelf te wijten; we lieten wel weer erg veel kansen onbenut. Maar ook de scheidsrechter werkte niet echt in ons voordeel mee. Deze was duidelijk niet via www.marktplaats.nl aangetrokken en bovendien ook nog eens niet best geprogrammeerd; slechts 45 minuten floot hij naar behoren, daarna was het gedaan. Beetje flauw en tja, daar heb je dan als grote kerels toch behoorlijk de pee over in!

En zo een weerslag op de gemoedstoestand sleep je dan de rest van de dag met je mee, wat dit maal dan ten koste ging van de mooie zonnige middag op Alliance. Daar sta je dan met behoorlijk de smoor er in, achter de bar je kantinedienst te draaien. Je bent chagrijnig en nukkig naar je klanten. Je snauwt naar treuzelende kinderen die niet weten welk zakje snoep ze nu dan eindelijk moeten kiezen. Er zit geen enkele liefde meer in je kroket of bitterbal. En laat staan dat je nog een extra kloddertje mayo op je te doorbakken patatjes wil weggeven! Bij deze de welgemeende excuses van Gerard (wie anders!), Joep, Eric en Arie!

Maar hoe verliep de avond verder dan nog van Arie? Ach, ik blijf nog steeds dat kleine kind. Ik leg mijn gekneusde en vermoeide 100 kilo te bed, sluit mijn ogen en vat de slaap met een glimlach; “Wie vind jij in jouw team de beste speler?” maalt het door mijn hoofd en ik hoor mijn voetbalmaten in koor; “Arie”, “Arie”, “Arie”, “Ja, Arie”! Misschien toch maar gewoon de jeugd ‘Aan de Bal’ laten. Maar wel doen hoor, kom op, terug met die rubriek, blaas het maar weer nieuw leven in!

VeterArie