In de Champions-League-plus-week voor de E1 (vier finales in één week) zijn er twee gespeeld. Afgelopen zondag konden we wederom gebruik maken van de kunstgrasmat van Geelwit. Het team was echter verre van compleet. Sytze moest naar een familiebijeenkomst in Emmen, (ok denk je dan als coach eentje missen vervelend maar goed). Moriaan bleek vervolgens een vervelende infectie aan zijn knie te hebben opgelopen (hele dikke knie en koorts) erg vervelend voor hem in deze voetbal- entreetoetsweek. Twee mannetjes missen dan wordt je toch al een beetje zenuwachtig. Dan de dag voor de wedstrijd bleek dat Hugo tijdens voetbal op straat (voetbal op straat….Ryan Donk is bij AZ ooit geschorst vanwege het voor de wedstrijd anderhalf uur staand kijken naar jong AZ, maar ja presteren met plezier…) tegen zijn knie was getrapt. Tja daar sta je dan.
Maar gelukkig bezit de E nog vele parels die in kunnen vallen en twee van deze parels, Mick van de E2 en Teun van de E3 werden dan ook gevraagd om mee te doen. Hoe zouden deze mannen het doen tegen outsider DSS. In de eerste helft van de competitie hadden we hier gelijk tegen gespeeld en ze hebben het ook andere toppers in de competitie heel moeilijk gemaakt. Dan de wedstrijd zelf. Was het de spanning of was het de finale van X-factor. Feit was dat het niet zo vloeiend ging zoals we wel eens gezien hebben van dit team. Desalniettemin kwamen we toch redelijk gemakkelijk 2-0 voor. De eerste goal was een aardige combinatie die Bram bekwaam afrondde en de tweede knikte Teun keurig binnen uit een corner. Mooi weer, een mooie stand, langzaam kan de hartslag omlaag zou je denken. Maar DSS dacht daar duidelijk anders over. Ontsnapten we eerst nog met een bal die voorlangs ging, maar niet kon worden ingetikt even later stond het toch 2-1. De tweede helft begon moeizaam, DSS stoomde in de richting van onze goal. De beste man van DSS werd echter vakkundig afgestopt door terriër Mick. Fel op bal liet hij zijn man niet los, wat hem na afloop nog een compliment van de DSS-toeschouwers opleverde. DSS kreeg een paar kansen maar scoorde niet. Jelmer die nog zachtjes ‘Hallejuja’ neuriede van Lisa kneep zijn ogen samen. Wat zat daar in de weg van de zon, hee dat was de bal. Hij hoorde zijn coach “vast” roepen maar hij bedacht wat anders. De bal stuiterde over de verdediger heen en met een achteloze voetbeweging (een hakje) tikte Jelmer hem langs de uitkomende keeper. Een schitterende en typische Jelmergoal. Folkert die steeds meer in slowmotion ging spelen (logeren bij een neefje en 1 minuut 40 spijkerbroekhangen gaat je niet in de koude kleren zitten) paste naar E3 Teun. Teun loerde al de hele tijd maar nam nu zijn kans, een kap naar rechts en vervolgens een prachtig schot met een boog over de keeper van DSS heen. 4-1 en wedstrijd gespeeld. Uiteindelijk werd het nog 5-2. Eén finale gespeeld. Ondertussen vernamen we dat Ouderkerk met 6-5 (winnende in de laatste minuut na een solo bij de aftrap) had gewonnen.

In de tweede wedstrijd op dinsdag moesten we het opnemen tegen Pancratius. Een team waar we nog niet tegen gespeeld hadden. Ouderkerk had maandag Haarlem toch op het oog redelijk gemakkelijk met 3-0 verslagen, dus dat betekende dat ook wij moesten blijven winnen. Sytze was weer terug uit Emmen, Moriaan echter nog niet en Hugo bleek bij de warming up toch teveel last te hebben. Gelukkig was Teun weer mee zodat we toch één wissel hadden. De eerste helft was goed, wederom op echt gras. Pancratius bleek een goed team met enkele stevige mannen die ook nog konden voetballen. Maar zoals gezegd Alliance had het beste van het spel. Vrij gemakkelijk werd Folkert gevonden die ook een paar maal het één-tegen-één duel won en vervolgens of zichzelf of Sytze of Jelmer in stelling kon brengen. Achterin zat het redelijk solide in elkaar. De Alliance-verdediging heeft dit jaar leren vechten voor iedere meter en dat was vandaag nodig. Uiteindelijk kon na een actie van Folkert Sytze de 1-0 intikken. Geen vuiltje aan de lucht. Dan echter een penalty tegen. Een penalty toch al hoogst ongebruikelijk in E en F voetbal en mij hoor je niet zeggen dat Teun rustige slidings inzet maar deze was toch echt op de bal en dus ten onrechte gefloten. Ook dat hoort erbij en Pancratius scoorde de 1-1. De supporters van Ouderkerk die waren komen buurten keken zonnig uit de ogen en bestelden de kampioenskar al. Dan de tweede helft die Alliance furieus begon. Schot van Jelmer op de lat na een knappe actie. Folkert die vanaf rechts twee man omspeelt en met links de keeper tot een uiterste redding dwingt. Sytze die slim een terugspeelbal onderschept de keeper omspeelt en met rechts moet intikken en toch zijn favoriete linker kiest. Deze fractie was voldoende voor de uitstekende keeper om er weer tussen te zitten. En ja zo gaat dat in voetbal, dan keert de wedstrijd. Pancratius werd sterker en de Alliance mannen steeds vermoeider. De hoofden werden roder, de mannen begonnen echt te hijgen en veel wisselen zat er niet in. Pancratius drong aan en de prima spelende Alliance verdediging moest wat corners weggeven. Dit leidde tot enkele reddingen van Remco en een paar keer flink zuchten omdat het vizier van de Pancratius aanvallers gelukkig niet scherp stond. Dan na een afgeslagen corner verovert Sytze de bal en klutst hem langs twee tegenstanders waarna de weg naar de goal vrij is. Sytze’s trekt een sprint van 30 meter, terwijl om zijn hoofd langzaam een rode gloed aftekent, hij omspeelt de keeper en scoort de 2-1. OEF. Nog een paar hachelijke momenten voor onze goal en de scheids fluit af. Nog steeds in de race. Een geweldige prestatie van deze mannen en snel aan het infuus.
De stand:
Ouderkerk 21-54
Alliance 20-48
Zwanenburg 21-45
Ouderkerk speelt morgen nogmaals tegen Haarlem, hup Haarlem….en de E1 boys spelen nog twee finales. As donderdag om 1900 op Geelwit is de eerste, wederom tegen Pancratius.