zondag 26 april 2009

Twee voetballoze weken hebben ons vlaggenschip op het fysieke vlak niet veel goeds gedaan. Waar je wel eens leest dat sommige ploegen een overvolle ziekenboeg hebben, kon je bij ons keurkorps spreken van twee van die boegen vol zieken, zwakken, misselijken, geblesseerden en geschorsten…
Het was dan ook stevig puzzelen voor trainer Marcel Faber om een uitgebalanceerde eenheid te smeden van fitte selectiespelers en talentvolle A-junioren.

Vanaf het eerste fluitsignaal werd door de groenzwarten volop gestreden met veel inzet en passie. Dat leverde een aardige eerste helft op waarin evenwel niet werd gescoord. Na de rust daalde het spelniveau zo’n beetje per balcontact. Het fraaie doelpunt van Schoten - dat min of meer uit de lucht kwam vallen - werkte voor Alliance echter als doping: we mogen dan onze seizoensdoelstelling al wel bereikt hebben; van Schoten verliezen is echter never een optie!
Met een lepe kopbal tekende Wouter Schenk voor de gelijkmaker en niet veel later scoorde Felix Huizinga koelbloedig uit een perfecte voorzet van Speedy Tim Drent.
De wedstrijd werd als gevolg van deze gunstige ontwikkelingen een stuk minder vriendelijk en op initiatief van de Schotenkeeper liep een en ander vervolgens behoorlijk uit de klauw. De niet echt sterk leidende scheidsrechter (-) verrichte daarop zijn beste handeling van de middag door af te fluiten, en passant een handvol gekleurde kaarten in zijn borstzak houdend…
Het resultaat van dit roerige potje is dat ons cluppie in de stand Schoten passeert en dus weer een plaatsje richting Champions League opschuift.

Volgende week (3 mei) kan dit nog een keer gebeuren wanneer Zandvoort bij ons op bezoek komt tijdens de showstopper van dit seizoen.
Ik zou dan ook zeggen, NEEN, ik zég: Kom dat zien!

Joop van Velzen
elftalbegeleider Alliance’22 Zo1