Olympia - Alliance D1: verslag voor drie moeders

Ik moet er nog steeds aan wennen, Olympia Haarlem, de samenvoeging van TYBB en DCO. TYBB, ja daar had ik altijd wel wat mee. Natuurlijk, het was de eerste club van oud bekenden Jacques en zoon Tim van Soest en die van hun vrienden Rico & Marcel en Gio & zijn vader! Leuke lui, aardige mensen en ook nog bijzonder goede voetballers.

Maar meer nog was het de naam, die mij altijd vrolijk stemde; TYBB, het bekte zo lekker! Fonetisch gesproken klonk het als TEIP, die mooie harde maar korte EI afgesloten met zo’n lekker vol ploppend P-tje, alsof je een dopje van een pijpje bier afschoot! Gewoon TEIP en je hoorde het uitgesproken worden door een meesterlijk gespeeld Amsterdams typetje van Michiel Romein uit Jiskefet; “Hé Teip, hep jij gezegd dat ik ‘n lul ben?”.

Maar dan die totale ontkrachting van TEIP als je hoorde waar de letters voor stonden; The Yellow Black Boys! En dan moest ik juist weer denken aan een totaal tegenovergesteld typetje gespeeld door John Cleese of wijlen Graham Chapman uit Monty Python’s Flying Circus. Zo een lekker opgezwollen en vol aangezette, zwaar geaffecteerd en bekakte stem, die zegt; “Oh Lord no, I play for The Yellow Black Boys!”.

Heerlijk gewoon, iedere keer weer had ik dat zelfde binnenpretje. Maar goed dat terzijde, Olympia dus en die stonden vandaag op het programma. Het was er bijzonder druk en dat voor een inhaalzaterdag. De parkeerplaats was bommetje, dus de auto moest in de berm. Arny, die gelijk met ons het Alliance terrein had verlaten, maar dan op de fiets was al lang en breed op Olympia, dit tot Dirk zijn verbazing! Dirk & Gijs bij mij op de achterbank had ik voor de verandering eens niet getrakteerd op goede raad en advies, maar wel op een onvervalste kraker van Trockener Kecks en wel ‘naar de top’. Een schitterende voetbalsong die hopelijk zijn uitwerking zou hebben op de beide bazen!

De drukte had alles te maken met de start van de alom bekende ‘boardingcup’, het paradijs voor dé zaalvoetballer. Een heerlijk toernooi voor de lijnteams van F-jes tot senioren. Iedere categorie op een eigen speeldag en alle finales op de afsluitende dag. Volgende week zaterdag staat ons eigen D1 daar de titel te verdedigen en ik raad u aan om allen te komen kijken. Het is een prachtig evenement en zeer zeker de moeite waard!

Maar eerst nu dus nog de inhaalwedstrijd op het kunstgras van Olympia. Ik begroette Marcel en zoon Rico fluisterde ik in om een panna bij Dirk te maken in de wedstrijd. De wedstrijd stond op het punt van beginnen en ik beende met Bas naar de overzijde van het veld om niet alleen kritisch de wedstrijd te kunnen volgen, maar ook om Willem te kunnen voorzien van vlaginstructies.

We waren beter, dat stond vast, maar ook nu weer viel de goal niet en dan krijg je toch weer de kriebels. Één uitval van Olympia, een prachtige slalom tussen drie Alliance spelers door behoefde slechts nog een tikje langs Floris, maar ging tot ons grote opluchting net naast de paal! Hoe krijg je ‘m er naast, maar gelukkig voor ons! En daar viel de goal dan eindelijk aan de voor ons goede kant. Uit de scrimmage na een corner plofte Jordi de bal in het netje. En met die 0-1 stand konden we ook gaan rusten.

Tja, daar sta je dan binnen met je kopje koffie, je volgt met een schuin oog de verrichtingen van de F-jes in de zaal en praat over de eerste helft. “Het was weer wat magertjes, we waren wel sterker, maar goed je weet het nooit, het kan nog alle kanten op” was de strekking. “Als nu maar snel die 2e goal valt” was de hoop die werd uitgesproken.

We gingen weer naar buiten en zowel binnen als langs de lijnen nam ieder weer zijn vertrouwde positie in. De prima leidende arbiter blies voor de 2e helft en daar gingen we weer. Gelukkig werd onze hoop bewaarheid en daar lag de 2e in het net, door onze Kick. Dat was een mooie opsteker en beter nog, het leidde tot bij vlagen prachtig voetbal. De ene na de andere combinatie rolde over het kunstgras, maar Olympia legde zich zeker nog niet neer bij een nederlaag.

De wind stond in het gezicht van Bas en mij en het geluid van de overkant werd zodoende keurig onze richting op gedragen. Voor de neus van zijn moeder aan de overzijde nam Dirk een vrije trap. Moeders keek niet, maar praatte vrolijk verder met mamma Joep en mamma Floris! Bas en ik vingen het woord ‘patronen’ op en waren prettig verrast met zoveel voetbalbetrokkenheid en –kennis. Marnix op aangeven van Dirk scoorde de derde en ik persoonlijk vond dat de mooiste, met het buitenkantje langs de keeper in de verre hoek.

Nu vingen wij de woorden ‘inspelen’ en ‘doordraaien’ op en op het gezicht leken de moeders nog steeds niet echt te kijken, maar over verstand van voetbal kon geen twijfel meer bestaan. De patronen, combinaties, driehoekjes en een enkele individuele actie bleven zich voor ons ogen afspelen en was een genot om naar te kijken. Mischa was overtuigd om buitenom te kunnen en dat terwijl hij al op de achterlijn stond! Hij sleepte er zowaar nog een corner uit ook. De corner werd meerdere malen ingekopt, weggekopt en doorgekopt, maar het uiteindelijke laatste duwtje gaf Mischa zelf, ook met de ‘kop’.
Daar kwam Dirk weer opstomen, via Sem, Gijs en Marnix kwam de bal bij Rick en zijn feilloos getrapte bal belandde in de kruising.
Ook Cas, Daan en Joep begonnen zich wat nadrukkelijker met de opbouw en de aanval te bemoeien en ook dat zag er allemaal prima doordacht en verzorgd uit.

Één van de drie moeders had een blad uit haar tas genomen, wellicht het dubbeldikke kerstnummer van de Voetbal International en er klonk gelach. Het gemiste buitenkansje van Sem is hun waarschijnlijk ontgaan. Bas naast mij had het liever ook niet gezien of in ieder geval ‘anders’! De volgende penalty die we krijgen, moet gewoon weer genomen worden door Sem en dan gaat die er wel ziedend hard in, wat ik je brom.
Tijmen probeerde nog een poging doel te treffen, maar vond de keeper op zijn weg. Ook anderen probeerden vanuit de 2e lijn te schieten en doel te treffen, maar het mocht niet baten. Wel pikte Marnix nog twee doelpunten mee en daarmee kwam de wedstrijd ten einde. Natuurlijk was de tegenstand na de 3-0 minder, maar je moet het toch maar mooi even doen en dat deden we. Het was een leuke wedstrijd, waarin goed gevoetbald werd en met name de 2e helft waarin het tempo goed hoog bleef.

Tevreden over het resultaat van het laatste competitietreffen voor de winterstop, liepen wij terug naar de overzijde. Daar bleek ‘inspelen en doordraaien’ al gauw ‘insteken en doorhalen’ en waren het geen patronen uit de VI, doch slechts breipatronen uit een breiblaadje! Moeders, jullie zoons hebben met 7-0 gewonnen!

Arie