Prachtig weer en iedereen stond wéér klaar. Nadat iedereen namelijk om 10.15u voor niks klaar stond op het Geel Wit –terrein ivm miscommunicatie tussen bond, Alliance en HFC, was iedereen klokslag 14.30u weer paraat.. Uw verslaggever stond als enige te grijnzen; door de vertraging kon hij gelukkig de hele wedstrijd zien. Lange tijd wees niets erop dat hij het woord gelukkig om tien voor vier weer met een vies gezicht weer moest inslikken.
Met wind tegen nam de D1 namelijk het initiatief en we zagen het goede spel waar we de afgelopen weken al wat hoopvol van werden weer opduiken. Over de rechterflank liep het via Joep en Rick soepel naar Mischa; die jongens vonden elkaar mooi. Gijs was lekker fel in de spits en kreeg een paar mooie kansen. In het midden domineerden Dirk en Sem.De 1-0 die hij er prikte was dan ook dik verdiend. Kort daarop dacht Gijs dat het latje schieten van vorige week nog niet was afgelopen (in de rust heeft Arny dat blijkbaar als nog uitgelegd).
Op het Geel Wit-terrein spelend heeft Alliance natuurlijk minder thuisvoordeel. Dat is voor ons toch al beperkt omdat Alliance-scheidsrechters niet snel de verdenking op zich willen laden dat ze thuisfluiter zijn en in geval van twijfel juist contra blazen. De penalty die hij terecht wegens hands aan HFC gaf hadden wij op het HFC-terrein nooit gekregen. Gelukkig knalden ze naast. Even later maakte de penalty-missende, lange HFC-aanvaller een overtreding op Dirk, maar we kregen hem helaas tegen en Floris kreeg de vrije trap niet onder controle. Zeer onverdiend, vonden wij (maar op dat moment wisten wij nog niet wat onverdiend was; die les liet nog een helft op zich wachten).
De 2e helft drukte de D1 HFC weer terug. Weer werden er een paar goede kansen gemist tot Jordi verdiend de 2-1 binnen schoot. Dat zag er goed uit en de fans dachten dat er nu doorgedrukt zou worden. HFC was stormrijp. Sem zette er op het middenveld nog een tandje bij en hij vocht bloedstollende duels uit met degrootste HFC’er, die hij vrijwel allemaal won. Ook Daan en Cas stortten zich (soms iets te) gretig in de duels. De HFC’ers speelden hard, net op of over het randje. De Alliancers zijn over het algemeen te lief om eens een beuk uit te delen of een arm uit te steken. De fairplay cup halen we overal op, maar je mist er weleens een puntje mee…
Op het moment, dus, dat wij de 3-1 zouden moeten gaan willen kunnen vieren schoffelde HFC uit een met verdedigingsfouten omgeven counter de onverdiende gelijkmaker binnen. Welek een onrecht! Kon het nog erger? Ja, jazeker!! Want die K-HFC is net zo’n vechtclub als Hoofddorp waar je ook altijd denkt dat je er bent, maar die nooit de moed opgeven. Dus na weer een verdedigingsfoutje (de bal werd niet over de zijlijn geroeid) fladderde de 2-3 binnen. Jammer, jammer, jammer, jammer, jammer, jammer, jammer, jammer, jammer. Wij tien goede kansen en zij drie en toch verliezen. Dat is pech, maar ook hun kracht en onze zwakte. Ik ga me – in navolging van manager Wouter – nog krachtiger uitdrukken: “verdikkeme!!!!!”