Het was zo een heerlijk motregentje waar iedere voetballer van droomt op de zaterdagmorgen. Er waren helaas alleen te weinig paraplu’s voor het aantal hoofden van het weer in grote getale aanwezige korps van ouders!

Enfin, de jongens oogden fris en gretig, Arny straalde het broodnodige rust en vertrouwen uit en ook Wouter was dolblij dat hij weer mocht vlaggen. Vijf minuten voor aanvang ging het voltallige gezelschap nog even de laatste tactische besprekingen doornemen in de kleedkamer en de verrassing was groot bij het aanschouwen van de beginopstelling. Arny en Wouter hadden ditmaal gekozen voor de opportunistische variant van 3-4-3. Bluf? Aan de kant had ik eerlijk gezegd zoiets van “nou, nou, 1 op 1 beginnen!”. Maar om zowel de toeschouwer als ook de tegenstander te overtuigen van de gekozen speelwijze, knalde Kick na amper 5 minuten de bal hard en droog van buiten de 16 via de binnenkant van de paal binnen. Zo die zat, een streep snoeihard van de pantoffel en United Davo was gewaarschuwd.

Onvermoeid werd er door onze jongens verder ‘gepresst en geknepen’, hadden we bijna altijd de afvallende bal en werd er verschrikkelijk goed en fanatiek doorgedekt! Dit schijnt voetbaljargon te zijn voor zelf lekker ballen en de tegenstander vooral niet!

De in de lucht hangende 2e goal bleef echter wel uit en de spaarzame uitvallen van United (iedere keer als ‘United’ valt, heb ik toch het idee dat Alex Ferguson ieder moment het veld kan betreden, maar dit terzijde) waren niet geheel ongevaarlijk. Gelukkig hebben we dan achterin voldoende snelheid met Joep en Cas. Cas die in mijn ogen een berenpartij speelde. Altijd eerder bij de bal, goed zijn lichaam erin, de tegenstander uitkappen en een vervolg daaraan geven met een prima inspeelpass of anders gewoon rustig terug op de keeper, onze eigen ‘perenplukkert’! En dat was voor Floris eigenlijk de enige wapenfeitjes de eerste helft, het verwerken van wat terugspeelballen. Gelukkig verveelde hij zich niet, want hij hield zich bezig met het vocaal begeleiden van het veldspel der teamgenoten. Prima coaching van achteruit!

Na aardig wat aanvallen gezien te hebben werd het toch wel weer eens tijd voor een doelpuntje en gelukkig werden we op onze wenken bediend. Een mooie aanval bracht Mischa op rechts in stelling en met goed overzicht een vlekkeloze pass naar links, kon Rick de bal perfect inschieten met z’n ‘zwakke’ linker. Niet veel later wist ook Marnix als vanouds weer zijn doelpuntje mee te pikken. Een goed doorgaan en jagen bracht de keeper in verwarring en het puntje van de schoen van de vallende Marnix deed onze jongens met 3-0 ruststand de kleedkamer opzoeken.

In de rust had het publiek kunnen genieten van een werkelijk fenomenaal potje balletje hoog houden door de drie vaders Pim, Bas en Arie, maar het publiek koos voor de warmte van kantine & koffie!

De 2e helft was wat rommelig en er werd wat teveel ‘met woorden’ om de bal gevraagd. Je kon de bal nog niet eens rustig aannemen of vanuit elke hoek werd er al geschreeuwd ‘hier, hier, hier!’ en dat kwam het spel niet ten goede. Het werd wat onrustig, ondanks de 4-0 van Dirk op knap aangeven van Marnix. Maar toch, het tegendoelpunt kwam niet geheel onterecht en onverwacht uit de lucht vallen. Ook de 4-2 daarop volgde sneller dan nodig was. Zou het dan toch nog en United rook zijn kans?

Het roepen om de bal, ook al stonden we gedekt ging onverstoorbaar verder! De duikeling van Marnix was een terechte strafschop die hij zelf benutte en gooide de wedstrijd gelukkig definitief in het slot. De eindstand; 5-2 winst.

Met het tot op heden positief verlopen bekervoetbal kunnen we de competitiestart van zaterdag a.s. met vertrouwen tegemoet zien. Zwanenburg uit.