Na een eerste afgelasting van de woensdagtraining konden we dan zowaar het eerste echte voetbalweekend weer tegemoet gaan zien. De zon scheen zaterdag onverwachts lekker en ook het tijdstip was meer dan aangenaam; om 11.00 uur en om 12.00 uur mocht de selectie aantreden. Reden te meer om voor vaders en moeders ouderwets langs de lijn te gaan staan om de prestaties van hun talentvolle kroost te komen aanschouwen. Alsof er geen zomervakantie geweest is, er geen tent is opgezet en niemand de grens over is gegaan, pakt men de draad op bij een lekker potje voetbal op ons cluppie Alliance!

Halverwege de 1e helft van de eerste wedstrijd aan komen lopen, zag ik Boudewijn langs twee tegenstanders glippen, een steekpass op Tommy geven en koelbloedig werd de voorzet ziedend hard de touwen achter de keeper ingejaagd door Tim. Kijk, dat belooft wat! Aangekomen bij de lijn bleek de stand inmiddels al 6-0 in ons voordeel te zijn, dus echt sprake van tegenstand was er niet! Een duimendraaiende keeper Floris heeft de hele wedstrijd slechts één bal gehad en dat was een door hem benutte strafschop, die de eindstand tilde naar 16-0, naar ik meen! Natuurlijk zegt zoiets dan ook weinig, maar prettig is natuurlijk wel te constateren, dat de bal zo goed als mogelijk werd rond getikt en er niet eindeloos gepingeld werd door de eerste ploeg van de dag.

De tweede ploeg begon fris en leek goed in de wedstrijd te zitten, maar hier en daar een eerste Alliance trekje werd wel waargenomen. Net iets minder fel op de bal dan de tegenstander, iets eerder het pootje terugtrekken in plaats van erin te kleunen, wat onrustig aan de bal, wat lukraak op hoop van zegen de bal naar voren jassen, je kent het wel! Natuurlijk is het nog wat onwennig zo aan het begin van het seizoen en met veelal allemaal nieuwe spelers, die verleden jaar in de D1, D2, D3 en E1 speelden, is het dan ook heerlijk en nuttig te kunnen oefenen. Een mooie inspeelpass van Gijs werd met een halve omhaal verlengd door Rick en keurig afgerond door Tijmen of was het Mischa, nog even moeilijk om uit elkaar te houden! Het eind van de tweede helft ging conditioneel op het tandvlees en een 1-2 nederlaag werd de eindstand.

16-0 winst, een miniem verlies van 1-2, twee gedreven trainer-coaches, zowaar ook nog een echte teammanager, limonadeschenker en waterzakdrager ineen, veel enthousiaste vaders met de beste opstellingen voor ogen (“ik zelf ben er al uit!”) en juichende en aanmoedigende moeders…., wat wil je nog meer op zo een eerste zaterdag van het seizoen? Dat is natuurlijk nog een wedstrijd op zondag! De tijd was onchristelijk, maar desondanks werd de parkeerplaats van Alliance bevolkt door 14 spelers en een dito aantal ouders (!) op deze zonloze morgen.

Op het terrein van Stormvogels te IJmuiden zouden wij aantreden tegen een team uit, jawel de Verenigde Staten. Uit de kleedkamer gekomen, stonden we te trappelen om het werkelijk prachtige kunstgras te betreden, maar meteen word je dan geconfronteerd met die verschrikkelijk kinderachtige Amerikaanse mentaliteit; alles is altijd ‘bigger’ bij die lui! Tjemig, wat waren ze groot, volgens onze ‘grote’ Dirk moesten ze minstens ‘fifteen’ jaren oud zijn! Maar Judy Kreule, de organisatrice van het naderende spektakel, liet ons het Chelsea-boekje zien en zowaar waren zij allen slechts 12 jaar oud op twee na, die 13 waren! Maar hoe dan ook, wist Giel te vertellen, ze waren wel mooi verleden jaar 8ste geworden in de hele Amerikaanse competitie, dus ze waren heus wel mirakels goed! Enfin, u begrijpt al waar dit naar toe gaat. Nog geen bal getrapt en de schrik zat er al goed bij ons in, laat staan het ontzag wat wij reeds al hadden voor deze reuzen! Nerveus begonnen we aan de wedstrijd en als je de bal dan hebt, zorg dan maar met een wilde roei dat je er meteen vanaf bent. Niks vrijlopen, niks mannetje uitkappen of opendraaien en passen, niks te rust en tja dan roep je het eigenlijk over je af. Maar daar dacht Floris wel mooi even anders over, die ontpopte zich als een ‘perenplukkert’ van jewelste. Sem volgde zijn voorbeeld en werkte zich een slag in de rondte centraal op het middenveld.

De tweede helft gaf een weinig ander beeld dan de eerste helft, behalve dan de opvallende keeperwissel aan Amerikaanse zijde; ik weet niet of u allen bekend bent met mijn omvang, maar ik zou het kleine broertje zijn geweest van deze ‘Big Whopper’. Een blik op Judy’s boekje en inderdaad, de knul was pas 12, AMAZING!!!!

Bij een nulletje of vijf, zag je de durf en het plezier om te mogen spelen tegen een buitenlandse tegenstander bij ons komen, speelden we wat verder van onze goal af en kregen we zowaar nog wat kansjes. Maar helaas de nul bleef en aan Amerikaanse zijde wisten ze er nog twee in te schieten. We hebben gedaan wat we konden en we zijn een prachtige ervaring rijker. Al met al een goed weekend voor de zonen, de coaches, de trainers, de vaders en de moeders en die ene waterzakdrager. Er zit voldoende potentie in de spelers en ‘technische staf’ en er zit ook voldoende enthousiasme in het publiek! D1 en D2 gaat een mooi seizoen tegemoet, wat ik je brom!

Arie

LINKS:
Piscataway Soccer Club website
Piscataway - Chelsea forum NL