JO 15-3G heeft het druk en verliest van AA Gent
Het laatste weekend van januari en het 1e weekend van februari leverde voor de JO15-3G maar liefst 4 wedstrijden op. En die profs – met hun selecteis van 28 man - maar klagen als ze een mid-weeks-programma hebben!
Eerst thuis tegen Zwanenburg JO15-2, een sterk jongensteam, net als UNO vorige week, allemaal gasten die echt konden voetballen en 2x trainen per week. Dat was teveel van het goede voor onze meiden. Met name hun mid-mid liep ons op een hoop en scoorde er drie of vier. Vooral de 1e helft kwamen we er niet aan te pas; we speelden veel zwakker dan tegen UNO.
Op zondag reisden we af naar Bergschenhoek alwaar de ontmoeting met Topshelf GSA op het programma stond. Gehandicapt door de absentie van keeper Belle wisten we er toch een spannende pot van te maken. Invalkeep Lize overtrof haar eigen verwachtingen en hield de “nul”. In de 1e helft had Esther geweldige duels uitgevochten met hun enorme grote en snelle spits. Net na rust – toen Esther even wissel was – ontsnapte deze dame en knalde furieus raak; onhoudbaar voor de tweede invaller-keeper Hannah. Daarna lette ik even niet op en viel de 2-0. Hun 3-0 was een prachtig opgezette en uitgespeelde aanval. En Uzza redde met goed doorzetten kort voor tijd de eer: 3-1. Leerzaam, want mooi om te zien hoe deze GSA-meiden vooral in de 2e helft goed opbouwden en daardoor beter hun spitsen wisten te bereiken.
Afgelopen zaterdag vertrokken we naar DIOS. Hun JO15-2 had laatst met 10-0 gewonnen van Zandvoort (en die waren in de najaarscompetitie praktisch gelijk met ons geëindigd). En vanaf de aftrap bleek dat deze mannen konden voetballen. In de 1e helft werd ook duidelijk dat Luca zich ineens tot een uitstekende linksback ontpopt. Tot grote vreugde van Uzza die daardoor meer speeltijd in de voorhoede krijgt. Het werd misschien wel de beste wedstrijd van het jaar. De hele defensie, met een geweldige laatste vrouw Lune en uitstekende invaller-keeper Amber was goed op dreef. Op rechts heerste Jessica, vaak soepel samenspelend met Hannelore en in het centrum wisselden Esther en Pien elkaar goed en solide af. Maar we kwamen er ook vaak goed uit, want op het middenveld kwam Eef, lekker tot haar recht en terriër Zhitao en Sterre lieten zich ook van hun beste kant zien. En onze aanval deed het prima, Lize was vaak ongrijpbaar en een schitterende pass van Uzza zette Rubie bijna vrij voor de keeper. Pas zo’n 5 minuten voor rust viel de 1-0 en kort daarop kregen we een zeer dubieuze penalty tegen. Het was namelijk dik buitenspel, maar de scheids zei tegen de driftig vlaggende Hugo dat “hij al gefloten had…” (blijkbaar een nieuwe spelregel, dat je een foute beslissing niet mag herroepen…). Fluiten deed hij niet toen twee minuten later Uzza onderuit werd getrokken. En dat was wel een 100% penalty. Dus gingen we met een geflatteerde 2-0 achterstand de rust in. Maar de meiden lieten zich niet kisten en kwamen actief uit de kleedkamer. Dat leverde al snel de 2-1 op, toen Anna zag dat hun keeper te ver voor zijn hok stond. Van 25 meter prikte ze de bal net onder de lat. “Dat kan ik ook” dacht Eef en binnen vijf minuten copieerde ze deze actie, alleen ging haar schot een centimeter over de lat. Daarna golfde de wedstrijd heerlijk heen-en-weer en - ondanks het feit dat kort voor tijd de beslissende 3-1 uit een DIOS-corner werd binnengekopt – de meiden verlieten onder ouderlijk applaus het veld.
Tenslotte de topper tegen AA Gent. We hadden al van de Borussen gehoord dat Gent hard speelde en dat bleek te kloppen. Ze gingen ieder duel in alsof het hun laatste kon zijn en de eerste tien minuten werden wij compleet overlopen. Eef moest twee keer geblesseerd van het veld; de 2e keer kwam ze niet meer terug. Met kunst- en vliegwerk bleven wij overeind. Belle keepte weer en moest nog even wennen met uitlopen, maar vooral in de tweede helft had ze een paar aardige en een sublieme redding. Achterin liep Lune weer op energieke wijze alle gaten dicht, maar de backs hadden hun handen meer dan vol aan de snelle en zeer fysiek spelende Belgische buitenspeelsters. Over alle linies kon je zeggen dat bijna niemand haar hoge niveau van zaterdag haalde, zonder dat je kon zeggen dat we slecht speelden. Uiteindelijk leverde het kansenfestival slechts één goal op, waardoor wij in de race bleven en uit een fraaie corner van Lize legde Hannah de bal met het hoofd neer voor Luca, die geen moment aarzelde: 1-1. In de tweede helft gingen we net ten onder. Conditioneel was het zwaar: twee moeilijke wedstrijden in één weekend. Veel meiden hadden pijntjes en we misten ook nog Zhitao en Sterre. En de Belgen bleven maar stormen. Als een van de weinigen bleef Hannelore op haar zaterdagniveau opereren, maar dat was niet genoeg. Uiteindelijk was de zege van Gent in mijn ogen verdiend, maar jammer was het wel.
Samenvattend: twee leerzame weekends. Een goede eerste helft tegen Topshelf, een geweldige wedstrijd uit bij DIOS en ‘voldoende’ tegen AA Gent. Het voetballen wordt dus steeds beter, maar we zien ook hoe belangrijk de conditie is en wordt op dit niveau. In allebei de wedstrijden tegen een top-meisjesteam worden we in de 2e helft teveel teruggeduwd.
Eerst thuis tegen Zwanenburg JO15-2, een sterk jongensteam, net als UNO vorige week, allemaal gasten die echt konden voetballen en 2x trainen per week. Dat was teveel van het goede voor onze meiden. Met name hun mid-mid liep ons op een hoop en scoorde er drie of vier. Vooral de 1e helft kwamen we er niet aan te pas; we speelden veel zwakker dan tegen UNO.
Op zondag reisden we af naar Bergschenhoek alwaar de ontmoeting met Topshelf GSA op het programma stond. Gehandicapt door de absentie van keeper Belle wisten we er toch een spannende pot van te maken. Invalkeep Lize overtrof haar eigen verwachtingen en hield de “nul”. In de 1e helft had Esther geweldige duels uitgevochten met hun enorme grote en snelle spits. Net na rust – toen Esther even wissel was – ontsnapte deze dame en knalde furieus raak; onhoudbaar voor de tweede invaller-keeper Hannah. Daarna lette ik even niet op en viel de 2-0. Hun 3-0 was een prachtig opgezette en uitgespeelde aanval. En Uzza redde met goed doorzetten kort voor tijd de eer: 3-1. Leerzaam, want mooi om te zien hoe deze GSA-meiden vooral in de 2e helft goed opbouwden en daardoor beter hun spitsen wisten te bereiken.
Afgelopen zaterdag vertrokken we naar DIOS. Hun JO15-2 had laatst met 10-0 gewonnen van Zandvoort (en die waren in de najaarscompetitie praktisch gelijk met ons geëindigd). En vanaf de aftrap bleek dat deze mannen konden voetballen. In de 1e helft werd ook duidelijk dat Luca zich ineens tot een uitstekende linksback ontpopt. Tot grote vreugde van Uzza die daardoor meer speeltijd in de voorhoede krijgt. Het werd misschien wel de beste wedstrijd van het jaar. De hele defensie, met een geweldige laatste vrouw Lune en uitstekende invaller-keeper Amber was goed op dreef. Op rechts heerste Jessica, vaak soepel samenspelend met Hannelore en in het centrum wisselden Esther en Pien elkaar goed en solide af. Maar we kwamen er ook vaak goed uit, want op het middenveld kwam Eef, lekker tot haar recht en terriër Zhitao en Sterre lieten zich ook van hun beste kant zien. En onze aanval deed het prima, Lize was vaak ongrijpbaar en een schitterende pass van Uzza zette Rubie bijna vrij voor de keeper. Pas zo’n 5 minuten voor rust viel de 1-0 en kort daarop kregen we een zeer dubieuze penalty tegen. Het was namelijk dik buitenspel, maar de scheids zei tegen de driftig vlaggende Hugo dat “hij al gefloten had…” (blijkbaar een nieuwe spelregel, dat je een foute beslissing niet mag herroepen…). Fluiten deed hij niet toen twee minuten later Uzza onderuit werd getrokken. En dat was wel een 100% penalty. Dus gingen we met een geflatteerde 2-0 achterstand de rust in. Maar de meiden lieten zich niet kisten en kwamen actief uit de kleedkamer. Dat leverde al snel de 2-1 op, toen Anna zag dat hun keeper te ver voor zijn hok stond. Van 25 meter prikte ze de bal net onder de lat. “Dat kan ik ook” dacht Eef en binnen vijf minuten copieerde ze deze actie, alleen ging haar schot een centimeter over de lat. Daarna golfde de wedstrijd heerlijk heen-en-weer en - ondanks het feit dat kort voor tijd de beslissende 3-1 uit een DIOS-corner werd binnengekopt – de meiden verlieten onder ouderlijk applaus het veld.
Tenslotte de topper tegen AA Gent. We hadden al van de Borussen gehoord dat Gent hard speelde en dat bleek te kloppen. Ze gingen ieder duel in alsof het hun laatste kon zijn en de eerste tien minuten werden wij compleet overlopen. Eef moest twee keer geblesseerd van het veld; de 2e keer kwam ze niet meer terug. Met kunst- en vliegwerk bleven wij overeind. Belle keepte weer en moest nog even wennen met uitlopen, maar vooral in de tweede helft had ze een paar aardige en een sublieme redding. Achterin liep Lune weer op energieke wijze alle gaten dicht, maar de backs hadden hun handen meer dan vol aan de snelle en zeer fysiek spelende Belgische buitenspeelsters. Over alle linies kon je zeggen dat bijna niemand haar hoge niveau van zaterdag haalde, zonder dat je kon zeggen dat we slecht speelden. Uiteindelijk leverde het kansenfestival slechts één goal op, waardoor wij in de race bleven en uit een fraaie corner van Lize legde Hannah de bal met het hoofd neer voor Luca, die geen moment aarzelde: 1-1. In de tweede helft gingen we net ten onder. Conditioneel was het zwaar: twee moeilijke wedstrijden in één weekend. Veel meiden hadden pijntjes en we misten ook nog Zhitao en Sterre. En de Belgen bleven maar stormen. Als een van de weinigen bleef Hannelore op haar zaterdagniveau opereren, maar dat was niet genoeg. Uiteindelijk was de zege van Gent in mijn ogen verdiend, maar jammer was het wel.
Samenvattend: twee leerzame weekends. Een goede eerste helft tegen Topshelf, een geweldige wedstrijd uit bij DIOS en ‘voldoende’ tegen AA Gent. Het voetballen wordt dus steeds beter, maar we zien ook hoe belangrijk de conditie is en wordt op dit niveau. In allebei de wedstrijden tegen een top-meisjesteam worden we in de 2e helft teveel teruggeduwd.
