Zinderende ontknoping in kampioenswedstrijd C4M

C4M Kampioen
Het was een Ajax/PSV achtige ontknoping. De C4M moest winnen om kampioen te worden; de mannen van Hoofddorp stonden twee punten voor en hadden dus aan een gelijk spel genoeg om kampioen te worden. Er stonden hordes ouders, grootouders, broers, zussen, vrienden en andere geïnteresseerden langs het veld. Zowel Alliancers als een zeer vocale groep Hoofddorp-ouders.

De meiden waren er klaar voor ……… en stonden na 20 seconden met 0-1 achter. Aftrap, dieptepass, de linksbuiten ontsnapt en schiet… een prachtige redding van Isabelle (die naam gaan we vaker tegenkomen in dit verslag), maar helaas waren de andere verdedigers nog niet wakker. De Hoofddorp-boys waren dus niet van plan het kampioenschap in Haarlem achter te laten en gingen onstuimig tekeer. Verder hadden we het windje schuin tegen, dus we kwamen er lastig uit. Maar we misten natuurlijk onze geblesseerde captain Anna (en al maanden de onmisbare Hannelore) en Rosalie was vandaag ‘niet lekker’. Door een paar fabelachtige reddingen van Isabelle bleven we op de been, vooral het uit haar doel stormen in 1-op-1 situaties was voor de tegenstander erg ontmoedigend. De paar keer dat wij er uit kwamen waren we trouwens erg gevaarlijk. Lize was niet te houden en na een goede voorzet van haar kant kwam de bal op de rand van het penalty-gebied voor de voeten van Luca, die de bal loeihard onder de lat ranselde. Daarna kwam er meer balans in de wedstrijd, kansen over-en-weer tot de heel sterk spelende ausputzer Eef de bal in de diepte gooide naar Rubie, die graag onmogelijke goals maakt (de coach van Hoofddorp zei: “het was niet eens een kans..”); Rubie was eigenwijs en schoot de bal ongelooflijk mooi hoog achter de keeper.

Dat was mooi. Straks met windje in de rug maken we het af. Zo gezegd, zo gedaan. Achterin hadden Uzza, Esther en Pien hun tegenstanders in hun greep en Lize en Lune, gesteund door de goed spelende Jessica, dartelden steeds over de rechterflank, twee prachtige aanvallen over rechts kwamen voor de voeten van Hannah, die twee keer beheerst raak schoot. Bij de 3-1 probeerde de grensrechter nog buitenspel te melden, maar de prima fluitend Hugo stond goed opgesteld, gaf keurig uitleg en de goal bleef staan. 4-1 voor, kat in het bakkie! Mooi niet, dachten de Hoofddorpers en die begonnen aan een inhaalrace. 4-2 na 23 minuten. Op het middenveld knokten Sterre en Zhitao tegen jongens die maar niet moe werden; de aanmoedigingen van beide kanten werden luider. 4-3 na 32 minuten…..! Maar daar leek de redding nabij. Lize begon weer aan zo’n formidabele rush, maar werd net voordat ze kon scoren, net voor het penaltygebied, van achteren neergesabeld. Bij ‘de grote mensen’ was dit donker-rood geweest. En mening thuis-scheidsrechter had de bal op de stip gelegd en/of meteen einde wedstrijd gefloten (omdat er 35 minuten en 10 seconden op de klok stonden). Dat deed Hugo niet: gaf keurig een vrije trap, Rubie schoot over en we gingen drie minuten blessuretijd in. Iedereen bloednerveus. In de 2e minuut van de extra tijd kwam er weer zo’n snelle Hoofddorp-aanval en hun spits kwam vrij voor Isabelle. Mijn zoon Mischa sloeg zijn knuistjes voor zijn ogen, hij dacht terug aan afgelopen zondag (een echte deja vu)  toen onze A1 in de laatste minuut door een 4-4 gelijk spel (!) het kampioenschap verspeelde. Horror. Maar Isabelle stormde uit haar doel, goed bewust van het feit dat 10 prachtige reddingen niet tellen, zelfs een beetje sneu zijn, als je uiteindelijk het kampioenschap verliest. Als een leeuwin stortte ze zich op de aanvaller, de bal bleef hangen, er ontstond een scrimmage. Gelukkig namen onze commando’s Lune en Eef deel aan dit gevecht, dus de vloog uit ons strafschopgebied, de bal belandde aan de zijkant. Via Sterre, Rubie en/of Jessica (ik weet het niet meer, de spanning heeft bepaalde dingen verwijderd uit mijn hersenen) gingen wij meteen in de tegenaanval, deze meiden gaan niet effe op balbezit spelen! Via …. Iemand …… kwam de bal voor het goal, een verdediger verslikte zich, de bal landde bij Luca. Bam! Via de keeper de 5-3. De reserve-speelsters hinkten en dansten het veld op, de coach deed een Mourinho-Klopp; ouders van Alliance vielen elkaar snikkend in  de armen en die van Hoofddorp moesten even flink slikken.

Meiden, wat een geweldig voetbalgevecht. Wat een karakter! En wat hebben we een trouw en enorm meelevend publiek. Hulde ook aan de spelers en leiding van Hoofddorp die direct na de voor hen wel heel teleurstellende afloop keurig kwamen feliciteren.