C4M meiden winnen Brabant Girls Cup
Schitterend weer, een enorm complex in Rosmalen met 9 velden vol voetballende meiden en dames uit zeven verschillende landen. Op dit podium ging de C4M van start tegen 3 hoofdklasse teams, een sterke 1e klasser en twee Duitse teams. Twee volle dagen in de hitte, met zware tegenstand.
De 1e match was tegen fsv Gütersloh was weer eens zo’n harde worstelconfrontatie, zoals je die af en toe in het meidenvoetbal meemaakt. Daar moesten onze meiden – na een nachtje feesten – even aan wennen. Via een slimme goal van Eef kwamen we wel op 1-0, maar na een fout achterin viel de onverdiende 1-1. De Duitse meiden lieten vervolgens zien waar de term schwalbe ook al weer vandaan kwam, iets waar de warrige scheids weinig zicht op had (hij vergat zelfs halverwege de wedstrijd van kant te wisselen….). We hadden minimaal twee penalties moeten hebben, maar bij de tweede handsbal kregen we zelfs een vrije trap tegen, omdat dat meisje pijn aan haar hand had.
Enfin, een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus de wedstrijd tegen Eintracht Duisburg gingen de meiden als haviken van start. Binnen twee minuten schoot Lize de 1-0 binnen en even later maakte de weer razend actieve Rubie de 2-0. De 3-0 net voor de pauze kwam van de voet van de het hele toernooi formidabel spelende Anna, een mooie solo en laag langs de keeper. Ondanks de warmte gingen de meiden na rust lekker door. Lize maakte 4-0 en Luca was attent na een knal op de paal van Lize, dus met die 5-0 zat het meteen goed met ons doelsaldo.
Na weer twee uur pauze speelden we tegen de gastvrouwen van OJC Rosmalen. Dat was een goede, stugge ploeg, die van het sterke FC Eindhoven had gewonnen. Maar de meiden waren goed geconcentreerd en de achterhoede met Sterre, invaller Esther, Pien en Uzza gaf vrijwel niets weg. Slechts één keer kwamen ze erdoor en toen greep Isabelle goed in. In de tweede helft was het alweer Rubie, die uit een corner van Hannah de 1-0 binnen tikte.
Om 17 uur (we waren 8.30u aanwezig!) moesten we nog een keer aan de bak. We waren veel sterker dan Sleeuwijk en via een penalty van Eef kwamen we op 1-0. Na de pauze won Sterre heel fraai duel in het penaltygebied, maar de scheidsrechter gaf tot verbazing van iedereen, een penalty… Zelfs de tegenpartij was prettig verrast. Die ging erin, maar de verontwaardigde C4M sloeg meteen terug. Een mooie steekpass van Anna op Lize betekende de 2-1 en Lize kreeg het daarna nog een keer op haar heupen en soleerde naar de 3-1. In de slotseconde, nadat het einde van de wedstrijden al was omgeroepen scoorde Sleeuwijk de 3-2.
Zondagmorgen was het nog heter op het kunstgras van het Rosmalense hoofdveld. Nu kwam de nummer vier van de hoofdklasse – Best Vooruit – tegen ons in het strijdperk. Door wat oponthoud bij ons ‘fantastische’ onderkomen Droomgaard kwamen de meiden pas 20 minuten voor de aanvang van de match op het complex aan. Daar was niets van te merken. Onstuimig trok de C4M ten aanval en via weer zo’n schitterende indraaiende corner van Hannah kwamen we op voorsprong. En meteen daarna viel de beslissing. Een verre pass van Anna werd door Lune keurig in de loop van Lize gekopt, die genadeloos hard uithaalde: 2-0. Daarna was energie sparen het motto en ondanks wat flonkerende acties van Jessica en Luca op de flanken werd dit ook de eindstand.
De eindstrijd tegen de beste tegenstander, FC Eindhoven, kende een dieptepunt en hoogtepunten. Vooraf gaven de meiden aan dat ze voor niemand bang waren (we hebben namelijk ongewoon veel succes in finales) en we zouden ook aan een gelijk spel genoeg hebben voor de titel. De wedstrijd was spannend en ging gelijk op. Kort voor rust echter verstapte Anna zich in een poging een schot te blokkeren. Gillend van de pijn stortte ze ter aarde en vervolgens was iedereen minutenlang panisch in de weer. De sportieve tegenpartij, scheidsrechter en onze meisjes waren hevig geschrokken en nadat Anna per brancard van het veld was gedragen rechtten de meiden de schouders. Het was duidelijk: we zouden onze aanvoerder niet gaan vertellen, dat we in haar afwezigheid de titel hadden weggegeven. De aanval joeg op iedere bal, het middenveld – onder leiding van Lune – bikkelde er op los en Eef was de baas achter de dappere strijders Roos, Pien en Uzza. Mooi voetbal was het niet meer, maar de titel kwam niet meer in gevaar.
Meiden, ik ben echt supertrots op jullie voetbalkwaliteit, teamspirit en doorzettingsvermogen. Ik dacht dat jullie me niet meer konden verrassen en ontroeren, maar deze twee dagen zal ik niet vergeten. En gelukkig lijkt het met Anna mee te vallen!
En natuurlijk veel hulde aan het onvolprezen moeder-team, dat jullie/ons twee dagen en nachten van gezelligheid, eten, drinken en morele steun heeft voorzien. Jeanette, Mandy, Niek, Hawa en Pien: bedankt namens ons allen!
De 1e match was tegen fsv Gütersloh was weer eens zo’n harde worstelconfrontatie, zoals je die af en toe in het meidenvoetbal meemaakt. Daar moesten onze meiden – na een nachtje feesten – even aan wennen. Via een slimme goal van Eef kwamen we wel op 1-0, maar na een fout achterin viel de onverdiende 1-1. De Duitse meiden lieten vervolgens zien waar de term schwalbe ook al weer vandaan kwam, iets waar de warrige scheids weinig zicht op had (hij vergat zelfs halverwege de wedstrijd van kant te wisselen….). We hadden minimaal twee penalties moeten hebben, maar bij de tweede handsbal kregen we zelfs een vrije trap tegen, omdat dat meisje pijn aan haar hand had.
Enfin, een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus de wedstrijd tegen Eintracht Duisburg gingen de meiden als haviken van start. Binnen twee minuten schoot Lize de 1-0 binnen en even later maakte de weer razend actieve Rubie de 2-0. De 3-0 net voor de pauze kwam van de voet van de het hele toernooi formidabel spelende Anna, een mooie solo en laag langs de keeper. Ondanks de warmte gingen de meiden na rust lekker door. Lize maakte 4-0 en Luca was attent na een knal op de paal van Lize, dus met die 5-0 zat het meteen goed met ons doelsaldo.
Na weer twee uur pauze speelden we tegen de gastvrouwen van OJC Rosmalen. Dat was een goede, stugge ploeg, die van het sterke FC Eindhoven had gewonnen. Maar de meiden waren goed geconcentreerd en de achterhoede met Sterre, invaller Esther, Pien en Uzza gaf vrijwel niets weg. Slechts één keer kwamen ze erdoor en toen greep Isabelle goed in. In de tweede helft was het alweer Rubie, die uit een corner van Hannah de 1-0 binnen tikte.
Om 17 uur (we waren 8.30u aanwezig!) moesten we nog een keer aan de bak. We waren veel sterker dan Sleeuwijk en via een penalty van Eef kwamen we op 1-0. Na de pauze won Sterre heel fraai duel in het penaltygebied, maar de scheidsrechter gaf tot verbazing van iedereen, een penalty… Zelfs de tegenpartij was prettig verrast. Die ging erin, maar de verontwaardigde C4M sloeg meteen terug. Een mooie steekpass van Anna op Lize betekende de 2-1 en Lize kreeg het daarna nog een keer op haar heupen en soleerde naar de 3-1. In de slotseconde, nadat het einde van de wedstrijden al was omgeroepen scoorde Sleeuwijk de 3-2.
Zondagmorgen was het nog heter op het kunstgras van het Rosmalense hoofdveld. Nu kwam de nummer vier van de hoofdklasse – Best Vooruit – tegen ons in het strijdperk. Door wat oponthoud bij ons ‘fantastische’ onderkomen Droomgaard kwamen de meiden pas 20 minuten voor de aanvang van de match op het complex aan. Daar was niets van te merken. Onstuimig trok de C4M ten aanval en via weer zo’n schitterende indraaiende corner van Hannah kwamen we op voorsprong. En meteen daarna viel de beslissing. Een verre pass van Anna werd door Lune keurig in de loop van Lize gekopt, die genadeloos hard uithaalde: 2-0. Daarna was energie sparen het motto en ondanks wat flonkerende acties van Jessica en Luca op de flanken werd dit ook de eindstand.
De eindstrijd tegen de beste tegenstander, FC Eindhoven, kende een dieptepunt en hoogtepunten. Vooraf gaven de meiden aan dat ze voor niemand bang waren (we hebben namelijk ongewoon veel succes in finales) en we zouden ook aan een gelijk spel genoeg hebben voor de titel. De wedstrijd was spannend en ging gelijk op. Kort voor rust echter verstapte Anna zich in een poging een schot te blokkeren. Gillend van de pijn stortte ze ter aarde en vervolgens was iedereen minutenlang panisch in de weer. De sportieve tegenpartij, scheidsrechter en onze meisjes waren hevig geschrokken en nadat Anna per brancard van het veld was gedragen rechtten de meiden de schouders. Het was duidelijk: we zouden onze aanvoerder niet gaan vertellen, dat we in haar afwezigheid de titel hadden weggegeven. De aanval joeg op iedere bal, het middenveld – onder leiding van Lune – bikkelde er op los en Eef was de baas achter de dappere strijders Roos, Pien en Uzza. Mooi voetbal was het niet meer, maar de titel kwam niet meer in gevaar.
Meiden, ik ben echt supertrots op jullie voetbalkwaliteit, teamspirit en doorzettingsvermogen. Ik dacht dat jullie me niet meer konden verrassen en ontroeren, maar deze twee dagen zal ik niet vergeten. En gelukkig lijkt het met Anna mee te vallen!
En natuurlijk veel hulde aan het onvolprezen moeder-team, dat jullie/ons twee dagen en nachten van gezelligheid, eten, drinken en morele steun heeft voorzien. Jeanette, Mandy, Niek, Hawa en Pien: bedankt namens ons allen!
