Driemaal is geen scheepsrecht voor ME1
Bijna iedere sporter heeft een angstgegner: Federer heeft Djokovic, de Boston Red Socks hebben de New York Yankees en de Alliance ME1 hebben SVIJ. Dit sterke, felle en hechte team uit IJmuiden is Alliance al twee jaar lang de baas.
Ook zaterdag haalde SVIJ de winst – en daarmee ook het kampioenschap - binnen. Maar wat was het een topwedstrijd om naar te kijken. Er stond dan ook veel op het spel: Bij winst zou Alliance op gelijke hoogte met SVIJ komen en kans houden op het kampioenschap.
Maar bovenal wilde Alliance, na twee forse nederlagen (10-2 en 6-1), laten zien dat ze kunnen meekomen met wat overduidelijk het beste team uit de regio is.
Het werd een schaakwedstrijd tussen het brute geweld en diepe spel van SVIJ en de snelle tiki-taka van Alliance. In de eerste 10 minuten nam Alliance, zoals gewoonlijk, het initiatief. Het gevolg was veel druk voor het SVIJ doel: een paar lekkere schoten naast, een paar goede reddingen van hun keeper, maar geen doelpunt. Of toch wel? Een verlossend schot van Katie leek terug te komen van de paal en werd ingetikt door Lana. De Alliance meiden dansten, toeschouwers juichten, maar het doelpunt werd afgekeurd. Niet de paal bleek geraakt maar het been van een SVIJ moeder die onhandig op de achterlijn naast het doel stond. Over hoe het allemaal precies zat, is nog lang nagepraat. Bij deze een pleidooi voor doelijn technologie op E niveau! Maar afgekeurd is afgekeurd, de scheids zat er boven op. Jammer, 0-0 de pauze in.
De 2de helft was meer van hetzelfde. Beide teams speelde de bal aardig rond, beide teams creëerden kansen. Halverwege de helft kwam SVIJ op voorsprong door een hard schot in de kruising. Geen ramp, want meestal vinden de Alliance meiden een snel antwoord op achterstanden — meestal, maar vandaag niet. De ene na de andere bal ging ernaast of erover. Kansen zat, te veel kansen zonder beloond te worden, eigenlijk. Met 2 verdedigers in de dekking, schakelden de Alliance meiden naar voren om volop in de aanval te gaan. Het was geweldig om te zien. Strakke ballen, fanatiek gejaag, rondspelen, steekballen, zelfs een volley (helaas op de keeper). Ach dames, schiet de bal erin! Niet te missen kansen gingen er net naast. Bij het eindsignaal was het 0-1. De eerste thuisnederlaag van het jaar. De eerste keer in maanden dat er geen goal gescoord werd door de veel-scorende ME1. De kans op het kampioenschap verkeken, en dikke vette tweede plek wordt het en wie had dat nou gedacht!
Ook zaterdag haalde SVIJ de winst – en daarmee ook het kampioenschap - binnen. Maar wat was het een topwedstrijd om naar te kijken. Er stond dan ook veel op het spel: Bij winst zou Alliance op gelijke hoogte met SVIJ komen en kans houden op het kampioenschap.
Maar bovenal wilde Alliance, na twee forse nederlagen (10-2 en 6-1), laten zien dat ze kunnen meekomen met wat overduidelijk het beste team uit de regio is.
Het werd een schaakwedstrijd tussen het brute geweld en diepe spel van SVIJ en de snelle tiki-taka van Alliance. In de eerste 10 minuten nam Alliance, zoals gewoonlijk, het initiatief. Het gevolg was veel druk voor het SVIJ doel: een paar lekkere schoten naast, een paar goede reddingen van hun keeper, maar geen doelpunt. Of toch wel? Een verlossend schot van Katie leek terug te komen van de paal en werd ingetikt door Lana. De Alliance meiden dansten, toeschouwers juichten, maar het doelpunt werd afgekeurd. Niet de paal bleek geraakt maar het been van een SVIJ moeder die onhandig op de achterlijn naast het doel stond. Over hoe het allemaal precies zat, is nog lang nagepraat. Bij deze een pleidooi voor doelijn technologie op E niveau! Maar afgekeurd is afgekeurd, de scheids zat er boven op. Jammer, 0-0 de pauze in.
De 2de helft was meer van hetzelfde. Beide teams speelde de bal aardig rond, beide teams creëerden kansen. Halverwege de helft kwam SVIJ op voorsprong door een hard schot in de kruising. Geen ramp, want meestal vinden de Alliance meiden een snel antwoord op achterstanden — meestal, maar vandaag niet. De ene na de andere bal ging ernaast of erover. Kansen zat, te veel kansen zonder beloond te worden, eigenlijk. Met 2 verdedigers in de dekking, schakelden de Alliance meiden naar voren om volop in de aanval te gaan. Het was geweldig om te zien. Strakke ballen, fanatiek gejaag, rondspelen, steekballen, zelfs een volley (helaas op de keeper). Ach dames, schiet de bal erin! Niet te missen kansen gingen er net naast. Bij het eindsignaal was het 0-1. De eerste thuisnederlaag van het jaar. De eerste keer in maanden dat er geen goal gescoord werd door de veel-scorende ME1. De kans op het kampioenschap verkeken, en dikke vette tweede plek wordt het en wie had dat nou gedacht!
