Op 2e Pinksterdag (maandag 9 juni) stond de finale van de nacompetitie op het programma van het tweede elftal van Alliance tegen Purmerend 2. De aanvang was om 11:30 uur op het neutrale terrein van de Kennemers, geleid door eveneens neutraal arbitraal trio van de KNVB.

Deze finale werd bereikt door achtereenvolgens Koedijk 3 en Velsen 2 te verslaan.
De tegenstander in de finale, Purmerend bereikte de finale door eerst DSS 2 te verslaan en vervolgens versloegen zij Olympia 2.

Op de zonoverladen 2e pinksterdag waren er maar liefst 18 spelers ter beschikking. Helaas was er alsnog een personeel probleem aangezien de vaste keeper Chris Beck de dag daarvoor in een stuk glas had gestaan en er hierdoor een pees van zijn voet was doorgesneden.

Met de welbekende energie van Ralph Blom die de gehele zondag bezig is geweest om een vervangende keeper te vinden werd Jesper Laanen (keeper van zondag 4) bereid gevonden het tweede uit de brand te helpen.

Zo’n 200 man publiek was aanwezig om de wedstrijd te bekijken en de teams aan te moedigen.

Het wedstrijd verloop ging als volgt:

Het eerste half uur was volledig voor Alliance. Al in de eerste minuut kreeg Jim een grote kans, en even later Felix, Jimmy en Govert. Helaas gingen deze kansen er niet in. Vervolgens kreeg Govert de ultieme kans om in de 20ste minuut een penalty te benutten, maar de keeper pareerde de bal.

Na de gemiste kansen kwam Purmerend beter in de wedstrijd en kreeg ook twee goede mogelijkheden, echter ook deze werden gelukkig gemist. Ruststand derhalve 0-0.

De tweede helft kwamen de groen-zwarte leeuwen weer fris uit de startblokken en zetten druk op de verdediging van Purmerend. Dit resulteerde na een kwartier spelen in een 1-0 voorsprong door goed doorgaan van onze sterke spits Kamiel, die de bal ongenaakbaar hard binnen schoot.

Vanaf dat moment bleef Alliance de bovenliggende partij en leek er geen vuiltje aan de lucht.
Maar met maar één doelpunt verschil hoefde er maar één keer iets fout te gaan en dat gebeurde ook. Een corner van Purmerend werd weggewerkt door Daan, de bal kwam tegen de hand van een Purmerend speler en werd daarop van de lijn gehaald door Patrick, die overigens zoals vrijwel het gehele seizoen een goede wedstrijd speelde. Hierop floot de scheidsrechter en wij dachten dat we een vrij trap mee zouden krijgen vanwege de handsbal. Helaas besliste de scheidsrechter op advies van zijn grensrechter geheel anders. Patrick zou hands hebben gemaakt (Patrick beweert dat de bal op zijn knie kwam) en de beslissing van de scheids was dan ook dat Patrick met rood moest vertrekken en Purmerend een penalty mocht nemen die benut werd.
Dit was de eerste rode kaart voor de 41 jarige laatste man in zijn gehele voetbalcarrière en dat in zijn aller laatste wedstrijd in de zondag selectie.

In één minuut tijd was de wedstrijd compleet veranderd, zo zit je op rozen en zo zie je promotie aan je neus voorbij gaan.
Het trainersduo Hans Blom en Ralph Blom gaven aan één op één te gaan spelen, aangezien er bij een gelijke stand een verlenging zou volgen en dit een nog grotere uitputtingsslag zou worden gezien het warme weer. De hoop werd dus gevestigd op een doelpunt in de reguliere speeltijd.

Onder aanvoering van mannen als Wouter Schenk en Stefan Schumacher bleef Alliance zich voor de volle honderd procent inzetten. Je merkte bijna niet dat er met een mannetje minder werd gespeeld.

Er werden nog wat verse loopwonders in de loop van de wedstrijd ingebracht, zoals Michael en Daniel. Met nog 25 minuten te gaan kon het niet uitblijven dat Purmerend wat kansen kreeg met hun snelle spitsen. Gelukkig gingen deze er niet in, dit werd mede voorkomen door de goed keepende Jesper! En omdat Purmerend behouden bleef spelen waren er zelfs mogelijkheden voor Alliance om de wedstrijd alsnog in reguliere speeltijd te beslissen.

Het bleef echter toch1-1 na 90 minuten spelen, zodat er 2x 15 minuten verlenging kwam. Tijdens deze verlenging was helemaal niet meer te zien dat Alliance met tien man speelde. Zij waren de boven liggende partij en vielen alleen maar aan. Helaas viel Wouter aan het eind van de eerste helft uit door een schop van de spits van Purmerend, wat bij Wouter resulteerde in een vervelende spierscheuring. De spits kreeg voor deze overtreding slechts een gele kaart.

De tweede helft van de verlenging werd er eentje als uit een jongensboek. Er waren kansen over en weer en je zag dat de vermoeidheid bij beide ploegen toe sloeg. Met nog vijf minuten te gaan wist de snelle rechtsbuiten van Purmerend te ontkomen aan de Alliance verdediging en scoorde 2-1, Jesper kon de bal net niet pareren..

Op dat moment kon iedereen wel door de grond zakken, het gevoel overheerste dat Alliance meer verdiende….

Met nog vijf minuten te gaan werd er alles of niks gespeeld en de bal werd naar voren gepompt. Micheal alias de Judoka die tot dan toe een ongelukkige wedstrijd speelde krijgt opeens de bal voor zijn voeten en schiet van zo'n 22 meter de bal op doel en precies in het hoekje, alsnog 2-2!
Zoals wel vaker dit seizoen maakte Mike een zeer belangrijk doelpunt.

Iedereen was door het dolle heen, want door middel van penalty's zou de beslissing moeten vallen.

Met nog een minuut te gaan schoten we de bal nogmaals naar voren. Deze kwam in de voeten van Tobias Kuhlmann. Zijn mooi geplaatste schot raakte helaas de lat.

Hierop floot de scheidsrechter af en moesten er penalty' s genomen worden.

Hierbij knepen we hem wel, aangezien de keeper van de tegenpartij in de wedstrijd al een strafschop had gepakt.

Dit werd een penalty serie waarbij van beide ploegen de eerste vijf strafschoppen erin gingen. Op een gegeven moment hadden beide ploegen acht strafschoppen raak geschoten en toen mocht de spits die Wouter de wedstrijd uit schopte aanleggen. Jesper pareerde deze strafschop met zijn voeten, waarop John Stut aan Douwe de eer schonk om de beslissende strafschop te nemen.
Deze werd feilloos hoog in de linkerhoek geschoten. Waarop het publiek massaal het veld bestormde om de groen zwarte leeuwen te feliciteren. Alsnog gerechtigheid!

Alliance 2, schreef op deze 2e Pinksterdag historie, door voor het eerste in haar bijna 92-jarig bestaan te promoveren naar de reserve 2e klasse.

Het was tevens de laatste wedstrijd van Good Old John Stut, die op de schouders werd genomen. Daarnaast was het voor nog een aantal jongens de laatste wedstrijd op zondag, aangezien ze volgend seizoen hun geluk gaan beproeven in zaterdag 1.

Het was een lang, zeer lang seizoen, waarbij tot aan de laatste speelronde gestreden is om kampioen te worden. Gelukkig wist het tweede van Alliance via de nacompetitie alsnog promotie af te dwingen, en wat door zo'n krankzinnig spannende wedstrijd misschien wel mooier is om mee te maken dan een kampioenschap.

Het zal volgend jaar een zwaar seizoen worden in de reserve 2e klasse, maar er hoeft nog maar twee keer gepromoveerd te worden en dan spelen we op het hoogste reserve niveau van Nederland ;-)