Na een afmattende, filerijke tocht, een "bijzondere" maaltijd (en wij maar denken dat Maastrichtenaren lekkerbekken zijn), een lekker potje bowlen en een gezond ontbijt stonden de meiden zaterdagochtend 19 april bij 7ºC te popelen om aan de eerste match, tegen Bekkerveld D5M te beginnen. Alliance was veel sterker, maar het duurde lang voordat we op 1-0 kwamen, maar dat was wel meteen een speciaal moment: de 1e goal van Jessica's voetballeven en een fraaie ook.

Daarna scoorde Luca twee handige spitsengoals en was de buit met 3-0 binnen. Gaat allemaal vanzelf, dachten de meiden en dat viel tegen in de match tegen Langenberg D2M. Dit bleek een stug en nogal fysiek spelend team te zijn, dat ons uiteindelijk met 1-0 de das om deed.
Tussendoor was er een penaltycup, waarin onze schutters zich van hun beste kant lieten zien..... Slechts 6 van de 30 strafschoppen gingen er in (er was wel een grote keeper van de jongens A1, maar toch..) en alleen Jessica wist er twee in te schieten.
Dat fysieke spel was trouwens opvallend: in twee dagen Girls Cup hadden wij meer blessure-behandelingen dan in een half jaar jongenscompetitie. Vrij ruw en lomp spel soms, met veel vasthouden en tackelen. De Limburgse scheidsrechters zagen dat in eerste instantie steeds welwillend aan: "ach, dat was een ongelukje....." en ... als je in het penaltygebied een aanvaller in scoringspositie onderuit loopt, is het geen strafschop als het 'per ongeluk is'....... Zo zie je maar dat je nooit te oud bent om te leren! Hierdoor sleepten wij overigens tussen al dit geweld probleemloos de Fair Play Cup in de wacht.
In de laatste wedstrijd moest worden afgerekend met de gastvrouwen van VV Scharn om in de finalepoule op zondag te komen. Dat lukte op onze slofjes, zonder een zweetdruppeltje te plengen werd het 3-0. Goal van Olivia en twee fraaie solo's van Anna.
Op zondagmorgen kwamen de meiden moeizaam en te laat uit bed. Er moest nog worden ingepakt, mascara opgedaan, naar het sportterrein gereden, ontbeten en uiteindelijk waren er 10 minuten voor aanvang van de wedstrijd maar liefst 6 speelsters aanwezig. 1 minuut voor 9 (de aanvangstijd) waren we compleet. Met lede ogen zag ik de tegenpartij, de MC1 van RKHSV, vanaf 8.30u al inlopen, rondo'tjes doen etc...... Onze warming-up moest dus voor meer dan de helft van het team in de wedstrijd zelf gebeuren. Dat bleek. Wij hadden de aftrap en 15 seconden later lag de bal in ons doel. Toen twee minuten later hun rechtsbuiten ongestoord naar ons goal mocht opstomen leek alles voorbij: 2-0. Want van de drie clubs uit de kwartfinalepoule zou alleen de winnaar doorgaan. En dat zou beteken dat van een stuk of 6 meiden de ouders alleen onze wedstrijd om 11.20u zouden kunnen zien en daarna zou het huiswaarts zijn. Maar de meiden herpakten zich. Aanvoerder Anna trok de hele trucendoos open, Hannelore, Pien en Eef vielen furieus in en RKHSV werd teruggedrukt. Uit een fraaie pass van Anna prikte Hannah gedecideerd de 2-1 binnen. Na rust waren wij de bovenliggende, maar wel achterstaande partij. Weer een mooie aanval en Hannah maakte gelijk, maar met een gelijkspel heb je niet in eigen hand of je doorgaat! Drie minuten voor tijd werd Anna in het strafschop gebied onderuit geschoffeld, maar geen penalty, want niet zo bedoeld. Wij schakelden even af en twee aanvallers van RKHSV verschenen alleen voor keepster Olivia. Ik kan niet navertellen hoe ze het deed, maar op de een of andere manier wist Olivia, liggend en draaiend op de grond de bal tot tweemaal toe uit het doel te houden. En in de allerlaatste minuut ramde vechtjas Luca de bal over hun defensie heen en daar spurtte de ongenaakbaar spelende Hannah richting vijandelijk doel en – jawel – 3-2 voor de D7M. De wedstrijd tegen TS Salach ging veel makkelijker. Door doelpunten van Olivia en Hannah werd zonder veel problemen een 2-0 zege geboekt.
In de halve finale ontmoetten we onze tegenstander van zaterdag, Langenberg. Het werd een pittige strijd waarin onze verdediging, met Jula als linksback en Isabel of Pien samen met Luca en Sterre centraal achterin, de boel prima dicht hield. En over onze rechterflank, waar Jessica en Hannelore de hele dag woonden, valt voor onze tegenstanders zelden iets te halen; sterk en geconcentreerd spel, meiden. Op links renden de MD1 meiden Laura en Rubie met ingespannen gezichten heen-en-weer, vaak gesteund door onze terriër Zhitao. Maar een doelpunt viel niet, ondanks een groot veld-overwicht, vooral in de 2e helft. Penalties, dus. Guido, broertje van Jessica, keek me bezorgd aan: "dat kunnen jullie helemaal niet!" (6 van de 30 had ie gehoord; dat leek hem niet hoopgevend). Maar goed, zijn zus Jessica nam de eerste: rustig met de binnenkant in het hoekje, daarna kwamen er twee missers van Langenberg en één van ons (olivia). Hannah schoot goed binnen; Eef stopte een penalty en toen kon Anna het beslissen. Geen centje pijn, de vijfde penalty van Luca was niet eens meer nodig.
De finale was tegen de MC1 van FC Ilsfeld. Enkele vaders werden al bleek om de neus, want finales tegen Duitsers, daar hadden ze sinds hun vroegste jeugd hun buik vol van. En met reden, zo bleek later. Isfeld bleek een zeer energiek, fysiek sterk team (dat ze twee jaar ouder waren, werd snel zichtbaar) en zonder dat het echt gemeen werd – behalve toen Isabelle 'gebigd' werd en weer een aanslag op Anna – werden we teruggedrukt. Eigenlijk alleen onze 'tankjes' (Pien, Hannelore, Jessica en Luca) hielden zich soepel staande, maar voor de meerderheid werd het echt zwaar om duels te winnen. Uit een corner en dankzij een daverend afstandsschot kwamen we 2-0 achter. Maar: enorm respect voor de vechtlust van de meiden; de 2e helft drukten ze de Duitsers terug, maar wat pech en hun goede keepster verhinderden de welverdiende eretreffer.
Meissies, het was top. Een erg gezellig weekend met elkaar, een heerlijke groep waar niemand buiten de boot valt en ook nog uitstekend gepresteerd tegen royaal ouders tegenstanders! Complimenten ook voor onze gastspeelsters Rubie, Laura en Isabelle, die prima mee deden.