De uitslag doet het niet vermoeden, maar de MB2 heeft Hercules van het veld gespeeld. Deze coach draait al wat jaren mee, maar heeft zelden een team zo boven zichzelf uitzien stijgen. Alle spelers speelden beter dan zij ooit hebben gespeeld. En zij speelden als team. En wat voor team. De MB2 verdedigde goed, combineerde goed en streed en vocht. Alliance legde combinaties uit het boekje op de mat, werkelijk om van te watertanden (Ilse, Vivian en Inez). Werkelijk een genot voor het oog en het voetbalhart.

De wedstrijd begon gelijk op met een iets sterker Alliance. Echter het was Hercules dat via hun zeer snelle spits de 1-0 aantekende. Op dat moment vreesden wij langs de kant nog voor erger. Ons track-record was nou niet helemaal je-van-het.
Maar de meiden gingen door. Vivian ging steeds meer naar voren voetballen zette veel druk op de verdediging. Erin schoof iets naar voren en was heer en meester op het middenveld. Hercules werd steeds verder teruggedrongen en kwam er gewoon niet aan te pas. Romey maakte oorlog in de spits. De Hercules verdiging wankelde, maar de gelijkmaker wilde nog niet vallen.
En als Hercules zich dan nog eens voorbj ons middenveld wist te vechten stond daar een ijzersterke verdediging. De snelle rechtsbuiten raakte geheel gefrusteerd door de snelheid van Isa. Isa en aan de andere kant Anouk legden de vleugels van Hercules lam. En Lynn stond haar mannetje als laatste vrouw. Continu goed opgesteld en als het nodig was, greep zij resoluut in.

Op de rechterzijde speelden Julia en Guus een heel sterke wedstrijd. Ook daar werd de ene aanval na de andere opgebouwd. Slechts met veel duw en trekwerk (wel binnen de regels) en een zeer verdedigend opgestelde laatste vrouw kon Hercules de snelle uitbraken van Guus afstoppen.

En al had onze keeper Maureen niet heel veel te doen, wat er door kwam aan snelle spitsen wist zij af te stoppen. Nadat Maureen zeer gewaagd twintig meter voor haar goal ging verdedigen, is Hercules niet meer in de buurt van onze goal geweest. Echter na een prachtige vrije trap van Hercules moest Maureen de bal hoog uit het doel vissen, waarna de bal alsnog (bijna) achter de lijn viel. Het was moeilijk te zien. Gelukkig kende de scheidsrechter geen doelpunt toe.

Maar het was Alliance dat 80% van de tijd in de aanval was. Meerdere malen kwam Romey tot schieten. Het was dankzij de goede keeper van Hercules dat wij niet tot scoren kwamen. Romey speelde de wedstrijd van haar leven. Het was werkelijk groot alarm (red altert) in de verdediging van Hercules. Zandzakken voor de deur aldaar. Het was dan ook doodzonde dat Romey geblesseerd moest uitvallen.

In de tweede helft bleef Alliance doordrukken. Hercules kwam er niet aan te pas. Nu met Erin op goal, Tamar voorstopper en Maureen in de spits. Maar de gelijkmaker wilde niet vallen. De goede laatste vrouw en wederom die ellendige goede keeper van Hercules waren niet van plan te verliezen.
Totdat Julia uit een onmogelijke hoek, vanaf een onmogelijke afstand een onmogelijke bal op de goal schoot.

En....

Het werd stil op het Hercules terrein.

Het werd heel stil op het Hercules terrein.

Niemand kon geloven dat de bal erin zat. Uit die hoek? Vanaf die afstand? Vanuit stand? Het was heel lang heel stil. Maar hij lag echt in het net. Werkelijk een adembenemend mooie goal.
En Alliance ging door, wederom met extreem aanvallend voetbal. Hercules wist zich geen raad met de druk op de verdediging. Maureen, nu voorstopper, steeg boven zichzelf uit. Zij onderbrak de uitbraakpogingen van Hercules en was opbouwend zeer goed. Onze verdediging stond een-op-een te voetballen en hield zeer sterk stand bij uitvallen. Klasse.
Nadat een aanval van Hercules (een van de weinige) was afgeslagen, wist Tamar alleen door te gaan en gebruik te maken van dat ene moment. Alsof zij al jaren in de spits staat wist zij dat ene moment direct te pakken en met een prachtig geplaatst schot te scoren. Geen twijfel mogelijk. Pure klasse.

Tot onze grote verbazing en schrik kreeg Hercules toen toch nog een kans op de gelijkmaker. Een scrimmage voor onze goal, leek verkeerd uit te pakken. Gelukkig had Erin een engeltje op haar schouder zitten. Zij wist de inzet net voor de lijn te keren.

Meiden wat een wedstrijd en wat waren jullie goed. Dit was heel erg goed voetbal. En wat een team.

Zondag spelen wij weer tegen Hercules. Zij zullen revanche willen en extra gemotiveerd naar Haarlem komen. Het zal geen makkie worden en wij beginnen weer bij 0-0. Maar ik denk dat wij de Griekse halfgod Hercules nog maar eens een keer op zijn menselijke zwakke kant moeten wijzen. Let’s do it.

Een heel trotse coach.