Niet-voetbalkenners zullen zich afvragen wat zich daar in Velsen heeft afgespeeld met de mannen van Ben Kauling. Wisten zij zich niet in de hand te houden? Of werden deze aantrekkelijke jongemannen juist slachtoffer van opdringerige Velser meiden?

De kenners zullen – terecht – veronderstellen dat het beestachtig spannend was op het einde. Terwijl het juist een erg relaxte pot leek te worden in de 1^e helft. Onder leiding van de altijd opgewekte captain Cas Helmink (wat speelt die jongen met flair in de B2) werd de tegenstander vastgezet en weggetikt. Justin en Bram waren niet te houden en het wachten was op de openingstreffer. Die kwam van de voet van Bram, die een fraaie dieptepass ineens (en technisch heel knap) op de pantoffel nam.

Even later zorgde Mischa – na weer zo’n scherpe combinatie door het midden – bijna voor 0-2. Kans-op-kans zagen we vervolgens. Tommy en Marnix bemoeiden zich ermee, maar het werd duidelijk dat voor het tweede doelpunt de ‘grote mannen’ moesten opstaan. Niemand minder dan Thomas Poulussen, snel en trefzeker, haalde van buiten ‘de zestien’ genadeloos uit en via de binnenkant paal vloog de bal hoog in het net. Gelukkig was zijn vader net op tijd om dit fraaie staaltje te bewonderen.

De tweede helft bleek Velsen heel wat strijdlustiger. In de 1^e helft mopperden ze vooral op elkaar of keken de groene-zwarte mannen bewonderend na, maar na rust gingen zij “wat fysieker” spelen. Scheidsrechter Ronald Moring had zijn handen vol aan de opspelende hormonen. Dat gold ook voor onze mannen, waar bijvoorbeeld Kik en Cas heersten in de 1^e helft werden ze nu geconfronteerd met scherpere tegenstand en dat vereiste een mentale aanpassing. Die viel niet mee. Eigenlijk pas na de 1-2 – aansluitingstreffer – zetten de Alliancers zich schrap en werd er onder leiding van de sterk spelende Bas en Mischa in het centrum stevig gebikkeld om de voorsprong vast te houden.

Kort na die treffer bleek Tommy de enige die de buitenspelregel echt begreep, hij maakte zich handig vrij en scoorde de bevrijdende (dachten wij) 1-3. Helaas, lag een minuut later de 2-3 er in toen Koen en de man die de paal dekte op elkaar vertrouwden bij een corner: 2-3. Daarna werd het billen knijpen, en moesten er nog 15 lange minuten doorgespeeld worden, waarin Alliance er af en toe uit kwam, waar mannen als Jordi en Cas en Marnix voorop gingen in de strijd en waar het aan Koen te danken was (twee schitterende reddingen) dat het 2-3 bleef.

Gefeliciteerd, mannen!!