Waar in de rest van Nederland de bekerstrijd wel eens minder serieus wordt genomen, stelde het B-trainersduo, Frank en Ben, voor de strijd tegen Zandvoort B1 een sterke, bekerwaardige selectie samen. Geholpen door wintersport, ziekte en schorsing konden zij een beroep doen op een paar wakkere B2-knapen (Bas, Tommy, Justin) en zelfs twee druistige C1-ers, Pim en Jelmer. Ondanks of dankzij de barre kou en onder leiding van de prima fluitende Bram van der Laan werd het een bijzondere, memorabele bekerwedstrijd, met een zinderend spannend toetje.

En dat inzetten van die frisse mannen werkte fantastisch. Zandvoort werd het 1^e deel van de eerste heft onder druk gezet en weggetikt. Binnen tien minuten werd duidelijk dat Tijmen de jetlag goed had doorstaan, hij gaf na een van zijn runs een fraaie assist op Derek, die de 1-0 binnen tikte. Kort daarna tekende Sjoerd de 2-0 aan en de harten van de Alliance B1-supporters werden warm. Daarna werd het tijd voor de Koen Oppenhuis-show: een hele serie fraaie reddingen, totdat de verdedigers zo overmoedig werden dat ze twee man vrij voor hem lieten staan. En toen werd het toch echt 2-1. Maar net voor de pauze vertrok Tijmen na goed werk van Derek weer voor een lange sprint en Justin schoot zijn voorzet hard en hoog binnen.

De 2^e helft liet helaas een ander beeld zien. Zandvoort zette wat meer druk en Alliance kwam er minder uit. Het centrum met Dirk en Sem moest alle zeilen bijzetten en de backs Pim en Bas (met imponerende schaafwond toch de wedstrijd uitgespeeld) hadden eveneens de handen vol. Halverwege de 2^e helft werd de inzinking diep en vielen er binnen 5 minuten twee onnodige doelpunten: 3-3. Daarna veranderde er niets meer en kwamen er penalties!

Koen pakte hun eerste strafschop met een flitsende redding. Onze eerste schutter was Boyd, zijn vader voorspelde “snoeihard door het midden”; en of die man zijn zoon goed kent! Het werd een beheerste schuiver met het binnenkantje langs de keeper. Na een Zandvoortse score was Tijmen aan de beurt. “Altijd een zekerheidje” sprak zijn vader vol vertrouwen en inderdaad, we hielden onze voorsprong. Vervolgens miste Justin helaas, maar Zandvoorts aanvoerder was zo zelfverzekerd dat hij de bal niet eens zelf klaar legde en op de lat pegelde. Jelmer deed als 4^e schutter even voor hoe je een penalty moet nemen: ogenschijnlijk zeer ‘cool’ schoof hij de bal in de hoek waar de keeper niet lag. Aanvoerder Derek nam de laatste en gezien zijn schotkracht en beheerste uitstraling telden wij hem al. Tijdens zijn aanloop bedacht uw verslaggever ineens dat Derek voor de Boarding Cup-finale aangegeven had dat hij geen penalties kon nemen (had ie in Roosendaal al bewezen, wat hij te pas en te onpas blijft vertellen). Maar toen was het al te laat en stonden we na een inderdaad niet zo daadkrachtige strafschop weer gelijk. Gelukkig knalde de 6^e Zandvoortse schutter hoog over en kon Sem de boel beslissen. Vader Barkman werd even stil, dat was een bijzonder moment, maar Sem legde onverstoorbaar aan en durfde zelfs via de vingertoppen van de keeper te scoren!

Gefeliciteerd mannen!