Kwart voor 8 togen wij naar het verre Arnhem voor een tweedaags toernooi met gerenommeerde Duitse, Schotse en Engelse tegenstanders (o.a. FC Portsmouth). Al om 10.00u moesten wij tegen het organiserende VDZ aantreden en het is natuurlijk altijd spannend hoe de spieren de reis van anderhalf uur doorstaan hebben.
Nou, dat bleek geen probleem. Onder leiding van de wederom furieus spelende Robbie werd VDZ met 4-0 overlopen. Patryk scoorde twee keer en Bernhard had een paar prachtige 'touches' met buitenkantje en tot overmaat van gezellig kopte hij ook nog uit een corner raak. Die dag hield de defensie met onze snelle backs Steven en Joel en het stevige centrum met Bas en Thomas de boel volledig dicht en Lucas kon weer een clean sheet noteren. De volgende wedstrijden werden met 4-0 en 2-0 gewonnen, waarbij Patryk, Robbie en Jesse ieder twee keer scoorden. In de laatste wedstrijd tegen de Schotten van St. Cadocs gaven de mannen nog een keer extra gas met een schitterende hattrick van Tim, een zoevend schot van Pepijn en een mooie vrije trap van Wesley.

Na de eerste dag volgde een nacht. Door een zestal apen in één kamer werd helaas insubordinatie gepleegd. Er werd slaap geveinsd, de vaders werden gemanipuleerd en er werd door die 6 praktisch niet geslapen. De overgebleven acht makkers sliepen de slaap der onschuldigen en waren kwiek en fit, terwijl de zondaars er wat bleekjes bijliepen. Helaas bleken drie van die boeven onze aanval te vormen, waardoor wij zondag om 9.00u in de belangrijke match tegen DOSC niet tot scoren kwamen. Wel hadden we nog de beste kansen, maar zonder goede keeper waren we die 1e match niet door gekomen. Met een flitsende reactie op de doellijn na een corner en met goed uitkomen op een doorgebroken speler hield Lucas ons in de race. In de tweede wedstrijd tegen DVOV (die de vrij makke Engelsen van Portmouth hadden uitgeschakeld) begonnen we weer mat. Na zo'n 5 minuten kwamen zij door een reeks fouten die voorin begon alleen voor de keeper: 1-0. Het einde leek nabij, maar zoals zo vaak dit seizoen: "when the going gets tough, the tough get going!!!" Er werd een schepje bovenop gedaan en DVOV kwam er eigenlijk niet meer aan te pas. Youri maakte gelijk, de druk nam toe, maar veel tijd hadden we niet. Uit een corner van Patryk kopte Jesse ons twee minuten voor tijd op voorsprong. De koek was nog niet op, want in de laatste minuut kregen we een vrije trap op de hoek van het strafschopgebied, een mooie plek voor een linkspoot! En Bernhard trad naar voren en krulde de bal prachtig in de verre hoek ("he just can't stop scoring" zouden ze bij Match of the day zeggen!). De volgende thriller diende zich aan, tegen hoofdklasser (2e plek) SKV. We moesten winnen want DOSC had ook gewonnen en SKV had beide voorgaande matches gewonnen. De strijd ging mooi gelijk op, met de beste kansen voor ons, maar aan beide kanten stonden goede keepers. Eén keer ongelukkig uitverdedigen leek ons fataal te worden, want hun spits rondde dat met een mazzeltje af. Maar weer deden de mannen een schep er bovenop en weer was het Youri (naarmate de dag vorderde zag je Patryk en Youri op niveau komen), die zich door de defensie heen vocht en met links kort voor tijd een echte spitsengoal maakte.

Toen was het helemaal thrillertijd, want in de laatste wedstrijd speelden SKV en DOSC tegen elkaar. Als een van beiden zou winnen zou dat de toernooiwinnaar zijn. Bij een gelijk spel (0-0) zouden wij bij een zege van minimaal 2-0 het toernooi winnen. Spanning dus. Inmiddels hadden wij een half team aan ziekenboeg waar Jesse en Steven permanent inzaten, Thomas, Pepijn en Mattijs half (en dan dus nog 6 man die nauwelijks geslapen hadden). We konden nog net 11 man oproepen voor de laatste partij tegen VDZ en belangrijk was een snelle goal. Onze ultieme 'tough guy' – Bas - trad naar voren, dribbelde na een paar minuten langs drie man, kapte naar zijn goede been en poeierde de 1-0 binnen. Die 2-0 wilde er maar niet in en de tijd tikte verder. VDZ had geen zin om weer als schietschijf te dienen en verdedigde zich met flair. Vijf minuten voor tijd haalde Mattijs hard uit en een speler van VDZ sloeg de bal met de handen weg. Ha, de beslissing, een penalty. Onze geblesseerde specialist Jesse keek echter langs de kant mistroostig voor zich uit en Bas nam zijn verantwoordelijkheid. Helaas, de keeper pakte hem. Maar de D1 geeft nooit op. Over het hele veld joegen de Alliancers op man en bal. Opperjachthond Youri veroverde de bal, zette Pepijn vrij voor het goal, een waanzinnige reflex van hun akelig goede keeper, maar - goden zij dank – Patryk tikte bij de 2e paal de bal binnen; 2-0. De mannen waren niet meer te houden en walsten verder. Prachtige dieptepass van Patryk op Youri en de 3-0 was binnen. Nu was het wachten op het resultaat van de andere wedstrijd, die helaas later was begonnen. Twee heel lange minuten stonden wij daar nog te kijken, maar het bleef onbeslist en de D1 van Alliance was de trotse winnaar van het VDZ-toernooi.