Zoals veel voetbalgeleerden aangeven: “het zit in de details”. Eén zo’n detail is een goede, gezamenlijke voorbereiding op een toernooi. Warming-up, tactiekbespreking en mental coaching dienen perfect op elkaar afgestemd te zijn. Echter, door opstandige navigatiesystemen, wegopbrekingen, verkeerde keuzes en een iets te optmistische inschatting van de technische staf, waren er 5 minuten voor de aanvang van de 1^e wedstrijd slechts 6 spelers op het veld.

Twee minuten voor aanvang zag ik Bas en Patryk voorbij spurten richting kleedkamer en om kwart voor twee ’s middags in de volle zon stond iedereen hijgend op het veld. De eerste opponent was direct een hoofdklasser, Soccer Boys, die ongetwijfeld vroeger was gerarriveerd. Dat was echter aan de wedstrijd niet af te zien. Na hun eerste (en zo later bleek zo’n beetje hun enige) aanval met hun grote, snelle linksbuiten in de hoofdrol kwamen ze op 1-0, maar daarna was het Alliance dat krachtig de touwtjes in handen nam. Joel stak het veld over en speelde die gevaarlijke spits uit de wedstrijd en vanaf zijn mid-mid positie liet Robbie zien dat hij er zin in had. Hij speelde een weergaloos toernooi. Trouwe lezers van mijn epistels weten dat ik niet zo van “man of the match” ben, maar voor dit toernooi maak ik een uitzondering voor Robbie en de weer superieur spelende aanvoerder Bas. (zoals zo langzamerhand iedere week werd Bas er weer van beschuldigd C1-speler te zijn…).

Enfin, Robbie maakte na een één-twee met Youri de gelijkmaker tegen de Soccer Boys. Daarna volgde een bombardement van aanvallen, goede corners van Patryk en Tim en afstandsschoten, maar het bleef op onvoorstelbare wijze 1-1. Het hielp ook niet (dat wordt denk ik een Alliance-thema voor de komende jaren), dat er – behalve de tweede wedstrijd – op een hotseknotse grasveld werd gespeeld, waarop tikken lastiger is. Zogauw wij aankondigen dat er op gras wordt gespeeld stijgt er een gekreun op bij onze – verder best stoere – spelers.

Toen volgden de mannen van eersteklasser HBS D1. Al snel brak Youri in de hoek van het strafschopgebied door en Robbie hoefde na zijn voorzet alleen maar in te tikken. Vervolgens was onze D1 dermate overheersend dat het wel leek alsof we een man meer op het veld hadden! Er werd mooi opgebouwd door keeper Lucas die veel minder gebruik hoeft te maken van de lange trap. De ECL-ers hadden een schoolkamp achter de rug en moesten af en toe even in de schaduw gereanimeerd worden, want het was erg warm. In de tweede helft werd het via een hard schot van Mattijs 2-0 (die ook een goed toernooi speelde) en uit een pass van – jawel – Robbie omspeelde Youri de keeper en was het 3-0.

Een finale, dus. Tegen onze oude bekenden van Graaf Willem II Vac, die we al sinds de F1 sportief bekampen en waar we eigenlijk best wel nog nooit van hadden gewonnen. Mooie, technisch vaardige en snelle spelers, die echter iets later hun groeispurt lijken te krijgen dan een paar van onze beulen. Wij moesten winnen, Graaf Willen had genoeg aan een gelijk spel, na twee zeges. Al snel verkregen wij een overwicht. Waar er in de 1^e wedstrijd uit 10 corners niet scoorden was het nu snel raak. Een verre corner van Pepijn leidde tot een historisch moment: de eerste seizoenstreffer van Bernhard!! Hij schoot de hoog opspringende bal technisch knap en beheerst in. Uit een snel daarop volgende corner zwiepte Robbie de bal op het hoofd van Youri: 2-0. Kort voor rust ontfutselde Youri de bal aan hun laatste man en was het op een haar na 3-0. Het was een wat ongelijke strijd. Zo te zien snakte Graaf Willem naar de vakantie, want ik miste hun bekende (en gevreesde) pit. Hun gevaarlijke spitsen kwam er tegen Wesley en Steven niet aan te pas en Bas gaf rugdekking waar dat nodig was. In de tweede helft was de zaak al snel definitief beslist toen Pepijn een gemeen stuiterend schot op doel los liet. De keeper had ‘m niet klemvast en door fel inlopen van Robbie werd de verdediger zo nerveus dat ie de bal achter zijn eigen keeper frommelde. Pas 5 minuten voor tijd kregen hun spitsen meer ruimte en scoorden zij uit een fraaie counter nog de 3-1.

Gefeliciteerd mannen, weer een ereplek!