Onverwacht prachtig voetbalweer en er stond wat op het spel: er zit namelijk slechts 1 puntje tussen Hercules Zaandam en onze C1 en er degraderen dit jaar idioot veel clubs uit de eerste klasse. Uit de thuiswedstrijd wisten we nog dat het om een felle tegenstander ging, met veel snelheid, dus de C1 kwam alert uit de startblokken. Na een geweldige solo van Suwit konden we al snel de 1-0 noteren. Dat zag er goed uit, net als in de thuiswedstrijd waarin we na een snelle voorsprong met 4-1 klop kregen. Deze gedachte had ik nog niet uitgesproken of binnen 1 minuut was de gelijkmaker daar!

Aarzelend ingrijpen kon de C1 zich vandaag niet permitteren, want Hercules beschikte over een formidabele spits, die snel, technisch vaardig en sterk was. Jesse had zijn handen meer dan vol aan deze makker. En – zo bleek twee minuten later – hij kon ook goed storen, de bal afpakken en over de keeper stiften (2-1). De 3-1 kwam weer een paar minuten later na wederom aarzelend ingrijpen bij een corner. Volgens mij waren er nog geen twintig minuten gespeeld toen dezelfde spits weer een kunststukje liet zien en een paar man passeerde en snoeihard de bal in de hoek schoot: 4-1. Wij troosten ons op de tribune met de gedachte dat het in ieder geval mooi weer was en we hoopten dat de score onder de 10-1 zou blijven, want de koppies hingen al een beetje. Er werd wat gediscussieerd over de vraag of het nou wel zo verstandig was om laatste man Mischa in de spits te zetten.
Maar goed het was dus heerlijk voetbalweer en we vroegen ons af of het nog wat te vroeg was voor een lekker pilsje…. In plaats van de moed op te geven – wat wel zo realistisch zou zijn geweest – herpakte de C1 zich. En dat werd beloond met een doelpunt van Tijmen en een paar kleine kansjes. Veel vertrouwen ontleenden wij supporters hier nog niet aan, want Hercules had natuurlijk die akelig goede spits en een heel slim en goed direct spelend meisje op linkshalf en ze wonnen toch wel erg veel duels met hun inzet.
In de tweede helft had Hercules (beetje overmoed?) dat meisje eruit gehaald en langzaam maar zeker kregen Daniël, Folkers en Suwit het middenveld in handen. Thomas, die als interim rechtsback een goede partij speelde, kreeg die spits tegenover zich. Hij beet zich dapper en onvermoeibaar in hem vast en Sem en Dirk gaven goed rugdekking. Voorin kregen de mannen ook meer moed en dat leverde na zo’n kwartiertje een penalty op, toen Jelmer werd neergelegd. Welke specialist ging hem nemen? Uiteindelijk nam captain Mischa zijn verantwoordelijkheid en hij schoof de bal binnen. Even later volgde een prachtige aanval over links, waar de goed en geconcentreerd spelende Jelmer de bal bij Tijmen bracht, die in een flits omhaalde richting Mischa, die woedend uithaalde. Boem: 4-4! Op dat moment – wie had dat gedacht – hing de 4-5 voor Alliance zelfs in de lucht. Tijmen (die in de tweede helft vaak langs zijn man snelde) was steeds dreigend en we kregen ook een paar corners. U vraagt zich wellicht af: deed die spits van hun nog iets??? Helaas wel. Net voor tijd was ie even niet te houden, hij ging (te) hard door op Koen, maar de scheidsrechter liet doorspelen en zo kwam de wel heel zure 5-4 op de borden. Koen moest even verzorgd worden en met nog een minuut op de klok leek de C1 reddeloos. Zeker toen die spits weer alleen voor Koen kwam te staan. Maar Koen gooide zijn gewonde lijf met leeuwenmoed voor zijn voeten en we leefden nog! De bal werd weggepoeierd en kwam terecht bij weer zo’n dekselse C2-invaller (Koen Wentinck), die een onmogelijke bal moest halen. Hij kreeg hem echter nog net voor de achterlijn te pakken en gaf voor bij de eerste paal. En daar klom Mischa de lucht in, de bal schampte net genoeg zijn voorhoofd en de 5-5 hing in de touwen! Het groen-zwarte uitvak ontplofte.
Gefeliciteerd mannen! Wat een doorzettingsvermogen. Ik kan denk ik namens alle ouders kan zeggen dat we enorm genoten hebben van jullie strijdlust en van jullie voetbal!