Het zat niet mee. KFC wilde graag tegen de voormalig koploper hun 2e overwinning halen. Die mannekes vochten als leeuwen. Hun scheidsrechter, die twee van onze jongens voor 5 minuten naar de kant verwees, hielp ook niet echt. Maar het grootste probleem bleek (net als tegen HFC) het schieten op de goal van de tegenstander. En dan ook nog gericht en met overtuiging.

Dat deed KFC dus veel beter. Op slag van rust scoorden zij via een eigen goal van ons de onverdiende 1-0. Onverdiend, want als wij 0-5 hadden voorgestaan had niemand iets kunnen zeggen. Ik denk dat wij minimaal 5 keer alleen voor de keeper stonden. En dan nog schoten op de lat en kopballen net over. Het was bijna beangstigend en bizar hoe de bal steeds weer naast het doel (of op de lat) ging. Ook legden wij in prima schietpositie de bal soms nog een keer breed.
De tweede helft zette dit beeld zich door. Wij vielen aan en schoten te laat of naast of tegen iemand op. Twee counters van KFC en twee goals. Dat was een lesje in efficiency en effectiviteit. Invaller-keeper Kyle kon aan geen van de doelpunten ook maar iets doen. Verder werd er eigenlijk niet eens slecht gevoetbald door ons, ander creëer je echt geen twintig doelkansen. En dan slechts 1x scoren…