Het waren barre paasdagen. Zaterdagmiddag in Beverwijk schuilden de arme schapen tegen de muur van een kleedkamer bijeen. Wanhopig op zoek naar windschaduw en jaloers blikkend naar de warme muts van Marvin. In de kantine schuilen was geen levensvatbare optie: het nederlandstalig levenslied werd op een gegeven moment zelfs live opgevoerd. Met arme schapen doel ik vanzelfsprekend op de vaak onderschatte en ondergewaardeerde groep voelbalslachtoffers: de ouders. Want die kinderen hollen lekker het veld in verliezen nipt de 1e wedstrijd van ADO'20, ondanks de fraaie openingstreffer van Niels en geweldig keeperswerk van Mika. En daarna werd het ajax van Assendelft kansloos en verdiend met 3-0 van de mat gespeeld (omar, niels, en ole met een subtiel hakje). Daarna volgden nog twee krappe nederlagen. Al met al een prima prestatie, want de E9 speelt 7e klasse en de tegenstanders speelden 5e en zelfs 4e klasse!

Deze supervorm nam de E9 (met wat invallers) mee naar Wassenaar. Wij zagen Omar en Gijs van E4 en F2, een drietal vedetten uit de E5 en zelfs Rif (die nog steeds een groenzwart hart heeft) en Ajax-huurling Naut, die eigenlijk judoka is. Deze mengelmoes aan talent zetten het Graaf Willem-toernooi op zijn kop. In de eerste wedstrijd tegen hun E9 bleven we steken op 0-0. Daarna stond hun E10 op het menu. Met een paar prachtige combinaties trokken Lucas, Pelle en Omar hun defensie uiteen en scoorden alledrie. Sterre speelde met veel flair en toonde zich net als Luca sterk en onbevreesd in de duels. Achterin bleek Gijs zich tot een uitstekende verdediger ontpopt te hebben. Ik kende hem alleen als een sluwe, hangende spits, maar zijn timing komt ook in de achterhoede van pas. Achterin stond ook Daan van de E9 die in de daaropvolgende strijd tegen de harde mannen van VUC manhaft overeind bleef. Slechts met een 'direct rood' overtreding was hij te stuiten. Deze wedstrijd leverde ook een glorieus moment op voor onze spijtoptant Rif. Hij is nog Braziliaanser gaan spelen dan vroeger, maar hij is ook trefzekerder
geworden: één kans en hij scoorde de bevrijdende 2-0 tegen VUC, waardoor we in de finale kwamen. Daarvoor had Omar ons na een prachtige aanval aan de 1-0
geholpen.

Tja, die finale was een brug te ver. Wellicht de kou, de regen en twee toernooien zo kort achter elkaar....? Graaf Willem duwde ons terug en won de meest duels. Een van de weinige echt onvermoeibaren was Naut! Hij sleurde, vocht duels uit en liep alle gaten dicht en deed net alsof ie – als gast nota bene – in aanmerking wilde komen voor de titel van MVP (most valuable player).Maar het mocht alles net niet baten. Kort voor tijd zette de vaak weer ongrijpbare Lucas Omar vrij voor het doel, maar Omar kwam een teentje te kort. En in de laatste halve minuut scoorde Graaf Willem dan toch de 1-0. Zeker niet onverdiend, maar wel jammer. Meiden/jongens, we zijn trots op jullie.