Onder toeziend oog van de trouwe supportersschare zette MC1 ook Waterloo opzij: 6-0. Het wedstrijdbeeld was hetzelfde als de vorige week. In de eerste helft hield de tegenstander nog stand, echter door het hoge baltempo van Alliance en het continue jagen, raakte de tegenstander in de tweede helft vermoeid en kon Alliance toeslaan.
In de eerste helft was Alliance het dat op zijn Engels drukte en het speltempo bepaalde. Waterloo kwam er echter regelmatig gevaarlijk uit met mooi combinatiespel. Had Marit vorige week rustig haar mobieltje rustig mee kunnen nemen, nu was voor haar echt mogelijkheid om even lekker te whats-appen. Het baltempo had ook een nadeel: het spel oogde vaak rommelig en onrustig en passes kwamen niet altijd aan. In de voorhoede zagen wij mooie en creatieve combinaties. Na een mooie aanval over rechts van Juliette, Jippe en Nena scoorde een goed opgestelde Ilse 1-0.
Juliette solode zich nog een keer mooi door de Waterloo verdediging heen, echter de keeper stond in de weg. Een beetje ongerust gingen wij de kleedkamer in: na rust wind tegen en een Waterloo dat in de eerste helft goed had stand gehouden. Het gevoel was dat het spannend zou gaan worden.
In de tweede helft kreeg Alliance iets meer ruimte en tijd. Combinaties liepen beter en de achterhoede kon beter aansluiten op het middenveld. Plotseling ontstond de ene kans na de andere. Emma, Jara en Nena maakten gebruik van de ruimte voor afstandsschoten. Ilse schoot nog binnenkant paal. Iris en Verena scoorden na mooie rushes en Ilse ramde er nog een in. De van energie over(het-veld)lopende Camille maakte een afgedwongen rommelgoal. Ook daar kan ondergetekende erg van genieten. Zij bleef maar jagen en het tegenstander moeilijk maken. Plots viel de bal voor haar voet en kon zij van dichbij afmaken. En omdat zelfs de coach het niet meer wist (willen jullie niet zo veel goals maken?) luidt de prijsvraag van deze week: wie, oh wie scoorde nummer zes?
Het sterk aanvallende spel van Alliance was ook mogelijk dankzij onze goede verdediging en sterk middenveld. Emma, Maureen (beademingsapparaat volgende keer meenemen?) en Isabelle bleven gaan en blokten sterk, Anouk beet zich vast in de tegenstander. De dames op het middenveld liepen zich de longen uit het lijf: meeverdedigen, uitverdedigen, aanbieden en helpen bij de aanval, dat zijn heel wat meters. En dan nog mooie pasjes geven. Indrukwekkend. Jara was niet te passeren en was opbouwend sterk. Vivian liet niemand langs en het centrale duo Jesse-Nena is zo langzamerhand de nachtmerrie van elke spits: ‘je-krijgt-de-bal-gewoon-niet-en-mocht-je-de bal-krijgen-dan-heb-je-hem-nu-niet-meer’.
De supporters hebben waar voor hun geld gekregen en een enkeling nog iets meer dan dat.