Een korte ingetogen vloek, niet geheel conform het gedachtegoed van Alliance, gepaard met de woorden "sorry Willem", was de eerste actie die ik mocht begroeten na een eenvoudig mislukte kaats. Na een minuut of vijf kon ik tevreden constateren dat er weinig was veranderd. Het enige opvallende was hooguit mijn eigen verschijning aan de lijn na een lange afwezigheid van maanden. Het vet rond mijn navel was verhuisd naar de ijzers van mijn klapschaats, die ik zoeven weer voor maanden op zolder heb geparkeerd. Een constatering die na afloop van de wedstrijd alleen Lex ontging. Maar Lex ontgaat wel vaker wat, zoals vandaag dan weer zijn positie; vrolijk dartelend als linkerspits, maar opgesteld als linksachter, ik bedoel maar. Toon stond als vanouds te vlaggen. Ik telde voor de zekerheid het aantal veldspelers aan Alliance zijde. Het waren er toch echt tien naast Alex op 't hok. Toons opofferingsgezindheid gaat soms zover, dat ik hem er van verdenk ook de vlag ter hand te nemen als we een speler tekort komen. Dit was nu dus niet het geval. Naast mij zat de vaste oproepkracht van de laatste jaren, mijnheer Peys, beter bekend als de 'man van glas', ook nu weer deels kampend met een auwtje aan zijn ditje of datje en dus uit voorzichtigheid naar de kant gehaald. Ton Tops, wie anders, floot voor de thee. Alex vond dat we tegen de verhouding in met 1-0 voor stonden. Gerard sprak van een terechte voorsprong die eigenlijk nu al groter had moeten zijn. In deze rust deed ik navraag naar het ontbreken van John, want die had ik in de korte tijd gemist. Hij, met Harry in zijn kielzog, waren met 'poep in de broek' voor De Brug thuis dit weekend, naar de andere zijde van het kanaal gevaren. Liever op de tribune kijken naar een wedstrijd van Swansea City, hoe bang moet je wel niet zijn? De 'man van glas' zou 'stand by' blijven in trainingspak, maar de vlag overnemen van bondskootsj Toon voor de 2e helft. Een andere 'man van glas', te weten Eric, nam gedoucht en wel plek naast mij in de dug-out. Wat hebben we weer gelachen! De Brug, toch één van de titelkandidaten, drukte niet aan, zoals verwacht. Nee, eerder was het nog immer Alliance wat het spel maakte en het was wachten op de bevrijdende tweede goal. En die viel weldra, alleen al een luttel minuutje later weer weggepoetst door de gasten; 2-1. Eric en ik gingen er maar eens goed voor zitten, want nu zou het erop aan gaan komen. De Brug zou de druk nu toch wel gaan opvoeren? Alleen niet de druk, aan beide kanten overigens niet, maar eerder het vermaak nam wel ziender ogen toe. Het werd comedy capers, het werd bal. Alex hoorden we bij een hoge voorzet 'keeper' roepen, maar niet meer dan dat. Het liep gelukkig goed af. Een minuut later leek een volgende voorzet voor het oprapen, alleen Lex nam het zekere voor het onzekere en wist de bal torenhoog voor de vangende handen van Alex tot corner te bombarderen. De genomen corner werd met een 'hoogstandje' wederom tot corner verwerkt door Toon. De eerste paal dekkend sprong hij als een balletdanser met beide knieën omhoog om de bal te verwerken; curieus en met dus een hoog Scapino gehalte. Niet veel later kon Spee de trekker overhalen, maar de genadeklap bleef uit. Wellicht uit medelijden voor de tegenstander, produceerde hij een merkwaardig en knullig 'stiffie'. Wij allen hadden eerder medelijden met Jeroen zelf, want het was de zesde keer dat hij oog in oog met de keeper hopeloos faalde. Wel was ik benieuwd naar zijn tekst na afloop, want die zou hij ongetwijfeld wel weer paraat hebben. Het tegen de tegenstander aan lopen, in plaats van er omheen op de rand van de zestien door Willem, bracht dan tenslotte de bevrijding. Bastiaan krulde de toegekende vrije trap fenomenaal binnenkant paal binnen. Weer later, de buitenspelval omzeilend, trok Willem alleen en gedreven op naar het vijandelijk doel. De attent meegelopen Gerard hoefde de subtiele breedtepass slechts binnen te lopen. Maar wat als het niet Gerard was geweest, maar Spee, die zou zijn meegelopen? Denk dan toch dat Willem voor eigen glorie was gegaan en terecht, maar of daarmede de eindstand dan ook 4-1 zou zijn geworden? Enfin, een prima resultaat voor mijn veteraantjes en voorzichtig misschien toch weer denken aan prolongatie van de titel. Mijn eerste schaatsloze weekend. Maar het diepzwarte wak waar ik verwachtte in te vallen, zij mij door dit enorme kijkplezier volledig bespaard gebleven, waarvoor jullie allen meer dan dank. Het was goed weer even terug te zijn!