Als afsluiting van een mooi seizoen reisde de F3, zodanig aangevuld met 3 F2-ers dat we bijna de “oude F8” weer hadden, naar Duisburg. We brachten de nacht door in de kleedkamers van een oud stadion. Grasveld, tribunes en het hele terrein hoefden we met niemand te delen. Op de achtergrond waakte een werkende Hoogoven over ons.

Bij het MSV 07-terrein aangekomen was iedereen razendsnel opgewarmd en begeistert en liepen we over de thuisclub heen. Twee vlammende schoten van Gijs en tegen het einde twee razendsnelle counters die eindigden bij Omar zorgden voor een 4-1 zege. Kansrijk om de finale te halen, ware het niet dat we last kregen van de Alliance-ziekte: tegen een felle, een beetje ruwe tegenstander keken alle Alliancers toch wat ontdaan toe. Toen dan ook de scheidsrechter (leider van de tegenpartij) zijn team ging helpen verloren we jammerlijk met 1-0. De volgende twee wedstrijden boden weer flonkerend voetbal. Mans, die helaas gaat stoppen, flitste over de mat en op het middenveld demarreerde ook Rif (die verkocht is aan DSS) voortdurend en onstuitbaar. En met Twan als ongrijpbaar duveltje-uit-doosje was dit team voor Tuspo Saarn en de gastgeber MSV veel te sterk: 4-2 en 2-0.

Tijdens de strijd om de 3e en 4e plek tegen Dümpter TV begonnen zich de voor F-jes wat korte nacht, de warmte en het gebrek aan wissels te wreken. Onze dyamische middenvelders konden niet meer alles belopen. De snoeiharde uittrappen van Mika bleven ons wel uit de brand helpen, maar alleen een opleving van Twan zorgde nog voor een aansluitingstreffer. Kot daarna liep de tegenstander uit naar 3-1, maar met een enorme laatste krachtsinspanning zorgden Rif en Twan ervoor dat Luca in stelling werd gebracht en dat haar vader haar voor het eerst in twee jaar zag scoren. (waarvoor mijn dank, jongelui!)

Vervolgens werden de spelers volgegoten met bratwurst en cola en zij zullen ongetwijfeld de hele thuisreis geslapen hebben.