Na een hele serie pech-nederlagen kwam er een geweldig gemotiveerde F3 aan de start tegen DSOV F4. Niet alleen de ouders, maar zeker ook Ole, Jill en Maxime zagen er als herboren uit nu ze (voor een keer) uit mochten slapen. En dan lekker om 14.00u in het zonnetje aantreden voor ‘volle tribunes’. Want zoals ook de DSOV-coach al zei: ‘goh, wat een hoop moeders, dat was de vorige keer niet’ (de uitwedstrijd vond plaats onder Siberische omstandigheden in Vijfhuizen; en heeeeel vroeg).

Zoals zo vaak bij de F3 golfde het spel op-en-neer en waren wij zeker niet de mindere. De F3 is namelijk voor niemand bang. Onder leiding van de vandaag onstuitbare Gijs en Jill trokken we ten aanval. De F3-ers spelen soms griezelig goed over, zijn alert in de duels, maar het finale schot op doel is meestal het zwakke punt. Maar daar blijven we op trainen.
Zoals zo vaak kwamen we met 0-1 achter. Onze topverdedigers Kit en Luca en keeper Mika beten in het zand. Maar toen stond Ole op. Hij slingerde zich, na een prachtig steekpassje van Anna, langs diverse tegenstanders en schoof de 1-1 binnen. Grote vreugde. In de kiem gesmoord door een verraderlijke, slimme corner die in een keer ons doel binnendraaide. Maar daar ging die dekselse Ole weer! 2-2.
In de 2e helft ging het geruime tijd gelijk op tot een afgrijselijke minuut. Rif en een DSOV-er knalden met de koppies tegen elkaar en kwamen huilend de tot stilstand. In de verwarring schoot een DSOV-er keihard raak. Vervolgens raakte Rif een bal maar half en knalde de tegenpartij de ogenschijnlijk beslissende 2-4 binnen. Ogenschijnlijk, want nu (when the going gets though…) stonden de nieuwe helden op. Maxime – aangevuurd door zijn hele familie – nam het voortouw en we kregen 5 minuten voor tijd een corner. We denken wel eens dat Rif niet altijd even goed oplet, maar de opmerking van zijn coach, dat hij met zijn mooie traptechniek (wat wil je met een pa die al twintig jaar in zaterdag 1 speelt) ook zo’n corner ineens in het doel zou kunnen schieten, had ie blijkbaar in zijn oren geknoopt. En verdomd, hij deed het: 3-4. Gierende spanning aan de van Oosten de Bruijnstraat!! In de laatste minuut nam Rif de corner van de andere kant en een verdediger sloeg de bal uit de bovenhoek. De onberispelijk fluitende scheidsrechter legde de bal op de stip, waar Rif zich na enig overleg achter de bal plaatste. Hoewel de eerlijke scheids de bal wel erg ver van het doel deponeerde verbleekte Rif niet: BAM 4-4. Einde, aus!
Speciale, eervolle vermelding voor de werkelijk fabelachtige penalty van Sterre. Haar hardste schot ooit, ongetwijfeld omdat het hele gezin haar stond aan te moedigen. Mooie bekroning van haar goede wedstrijd. En dat compliment moet ik jullie allemaal namens de gehele technische staf en alle ouders maken: wat een goede match!