Dat managen meer is dan alleen maar water dragen en limonade schenken is ons nu wel duidelijk geworden! Mocht Wouter naast deze belangrijke taken ook al aanwezig zijn bij de tactische besprekingen, nu heeft hij zelfs al moeten communiceren met het hoogste orgaan en wel de KNVB! Toe maar! Het ging weliswaar ten koste van zijn lekkere vrijdagmiddaggevoel en onze mailbox liep er van over! Maar Wouter heb geduld, alles went, het is slechts een kwestie van tijd! En dus begon de wedstrijd gewoon om 13.30 uur.

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen; het was werkelijk prachtig lekker weer! De herfst is amper een week oud of we werden zowaar getrakteerd op een zomers zonnetje en een heerlijk temperatuurtje. En ook het gras lag er blakend groen bij, er stonden wederom weer veel vaders en moeders langs de lijn en er werd niet of nauwelijks gesproken over het voetbal. Gelukkig zijn wij allen ouders die terdege kunnen genieten van zo een heerlijke middag. We gedragen ons voorbeeldig conform de wensen van de club, roepen zo nu en dan 'hup, naar voren' of iets dergelijks en klappen opbeurend bij een gemiste kans! Heel af en toe bemoeien we ons ook met de coaching, maar dit is altijd minimaal en terdege nuttig, kundig als ook positief. Voorbeeld; Sem wacht keurig met het nemen van een hoekschop, tot dat Pim aan de overzijde klaar was met het neerzetten van Marnix en overige Alliancers. Luid en duidelijk konden wij hem horen; "lengte voorin en jij Marnix op de 16 voor de afvallende bal". Toen het naar tevredenheid stond, nam Sem de hoekschop en zowaar kwam de afvallende bal bij Marnix die een doelpoging waagde en wij dus meteen maar weer opbeurend klappen. Kijk, zo kan het niet alleen, maar zo hoort het dus ook! Waren wij ouders geweest die in beeld en geluid hun eigen teleurstellingen en frustraties van vroeger, hun eigen falen en mislukken op sportief gebied koste wat het kost niet willen zien overslaan op hun eigen kroost, dan durf ik te stellen dat ons lekkere zaterdagmiddaggevoel subiet als sneeuw voor de zon was verdwenen!

Het liep vandaag gewoon niet. Wie overigens wel liep langs de lijn was onze eigen Kick met gipsen arm en gesigneerde Alliance bal aan de voet en dat deed ons deugd. Deugd die overigens ook wat zegt over de teamgeest, want die is zichtbaar voortreffelijk binnen de D1. Maar nu dan naar de wedstrijd. Nee, het liep niet, het was allemaal wat traag, tam en flauwtjes! En helaas was er niemand dit keer die de kar kon trekken. Dirk achterin (ik kan dat gerust zeggen, want hij leest toch nooit mijn verslagen!) speelde dramatisch. Gijs, van wie je ook een voortrekkers rol mag verwachten liet het ook afweten! En zo kunnen we nog wel even het hele elftal langs gaan, maar laat ik dit liever achterwege!

Nee, het liep gewoon niet en dat kan en mag ook wel eens gebeuren, niets mis mee. Dat je dan toch met 4-2 wint, had mijns inziens te maken met de coaching en nog specifieker met het wisselbeleid. Rick was nog geen minuut binnen de lijnen of hij plofte het balletje al in het net. Fijn dat we nu eindelijk uitbundig konden klappen. Ruststand 1-0. Marnix werd gelanceerd en alleen tegenover de keeper wist hij zijn hoofd, als vaak in dit soort situaties, koel te houden en deponeerde de bal droogjes links van de keeper in het net; 2-0. Het kon niet meer mis gaan en dan wordt het toch nog 2-1 en zelfs 2-2. En wat doe je dan als coach? Je probeert de aanval te zoeken en offert dus een verdediger ten faveure van een extra aanvaller; 3-2 in nog geen 3 minuten tijd! Extra aanvaller er weer uit en de opgeofferde verdediger weer terug, leunend en vertrouwend op je verdediging de voorsprong bewaren! En dat dan zelfs nog een vierde treffer valt, is leuk voor de statistieken, maar belangrijker de buit, 3 punten zijn binnen.

Toch even terug naar de vierde treffer, want die was van een bijzondere schoonheid! Zoals Tijmen instormde op de verdediger, zich in de baan stortte van de loeierd, die deze verdediger uit z'n pantoffel vuurde, was werkelijk fenomenaal. Dat Tijmen ook nog in die fractie van een seconde oog heeft voor de situatie, het overzicht behoudt en ziet waar het doel zich bevindt, maakt de schoonheid van de goal alleen maar glansender! Nog nooit zag ik iemand zo hard met zijn knie een bal schieten. Als een raket verdween de bal in de touwen. De arme keeper stond aan de grond genageld en weet nu nog niet wat er is gebeurd. Hij heeft niets gezien, maar alleen het fluiten van de bal gehoord! Na wisselend uitbundig en opbeurend geklap kon er nu dan eens gedijenkletst worden! Hilarisch, wat een doelpunt, bravo!

En zo stonden begeleiding, vaders en moeders, de één met een late koffie, de ander met een vroeg pilsie nog heerlijk na te genieten van het warme zonnetje, het aangename temperatuurtje en het prachtige groene gazonnetje. Nee het liep niet, maar er heerste tevredenheid en dat is mooi!

Arie