Onverwachte overwinning? Hoezo? Al zullen de Alliance O13-1 meiden het helemaaaaal niet met deze kop eens zijn, gingen ze zaterdag richting Avenhoorn als underdog tegen Kwiek '78, tevens koploper van de hoofdklasse. Tja, zullen de meiden zeggen, de week ervoor versloegen we koploper Aalsmeer uit eigen (1e klas) competitie. Klopt meiden, jullie zijn de laatste weken goed bezig.
Maar de beker is het andere koek. Vooral als je pas een paar dagen eerder hebt gehoord dat je de 2e ronde überhaupt hebt gehaald — schijnbaar waren we in de voorronde de beste nummer twee. Geen tijd voor scouting dus. Maar tja, Kwiek '78 is voor de Alliance meiden geen onbekende. Vorig jaar ontmoeten de twee teams (toen als MO11) elkaar in de halve finale van het Nederlandse Kampioenschap. Al schakelde Alliance Kwiek uit, we waren allemaal zeer onder de indruk van Kwieks team bus met uitklapbare BBQ tent. Wat weten we nog meer van Kwiek '78? O ja, hun coach draagt een New York Yankees pet; de coach van Alliance een New York Mets pet. Bij aankomst schijnt dat ook nog te kloppen.
De wedstrijd dan. Het eerste doelpunt viel totaal onverwacht binnen 2 minuten. Een hoge bal, een blunder door de Kwiek keeper, rechtsbuiten Lana staat precies waar ze hoort te staan en tikte het in. Meiden juichen. Tegenstander van slag. Alliance coach blij, maar ook voorzichtig. Dat ging iets te makkelijk.
En inderdaad, na 7 a 8 minuten waarin Alliance eigenlijk nog een doelpunt had moeten scoren, begon Kwiek aardig terug te krabbelen. Dat ommezwaai lag niet alleen aan het voetbal. Kwiek had gekozen om met (licht) wind mee te beginnen. Geen krachtige wind, maar sterk genoeg om de wedstrijd te beïnvloeden. Het spel was een beetje rommelig daardoor, en er werd (te) veel geiflipperkast op schootsafstand van onze doel. Dat had de grote rechtsbuiten van Kwiek ook door, en na 20 minuten vloog een regenboog schot van pakweg 20m over keeper Mara heen. Twee vrij onspectaculaire doelpunt, wel 1-1 gelijk.
In de 2e helft was Alliance Kwiek de baas. Keer op keer vielen we aan via de vleugels die keurig en kundig weggestuurd werden door scherpe steekballen vanuit het middenveld. Kansen zat, maar geen doelpunten. Ook veel corners uitgelokt. En zo viel het 2e doelpunt. Mooi genomen door de linksbenige Fiona, scherp ingeschoten door Rene, helaas tegen de paal, maar Mathil stond klaar om het af te ronden. 1-2.

Vanaf dat moment moesten de meiden we wedstrijd slim uitspelen. En dat deden ze ook. De spitsen bleven storen bij balverlies. Het middenveld hield overzicht. Achterin was er zelfs sprake van klefheid, zo dichtbij zaten ze op de tegenstander.

Maar helaas had Alliance niet een maar twee tegenstanders, want de scheids werkte niet echt mee. De lijnrechters werden genegeerd, de coaches van beide teams ook. De wedstrijd werd er niet leuker op. Maar wel langer. Letterlijk. Wat 30 minuten had moeten zijn werd snel 33 dan 35 en zelfs nog 37 minuten... Terwijl de Alliance coach met enige moeite zijn mond bleef houden, in het veld speelde de meiden de wedstrijd keurig uit. Met name achterin was er vandaag veel rust, gepraat en samenwerking, mede dankzij de aanwinst Lotte uit de MO13-2.

Op papier een verassende 1-2 overwinning. In de praktijk hebben de meiden na de winterstop bij vlagen laten zien dat zij bij de beste MO13 teams van Nederland kunnen horen. Fysiek groot zijn ze niet, technisch wel. Fel nu ook. Kans genoeg de komende maanden om hun kunsten te late zien - in de competitie, bij het Nederlandse Kampioenschap, tijdens de finale van de Schot Cup. Het valt niet per se binnen de verwachting dat de meiden kampioen zullen worden. Maar tja, daar zullen ze weer niet mee eens zijn. En terecht.