En toch….. Want daar zag het de 1e helft niet naar uit. Het voltallige Alliance-legioen op de tribune (3 mens sterk) bibberde en rilde ondanks een temperatuur van 25˚C; bij tijd en wijle werd de B1 overlopen en als WSV 30 iets scherper had afgewerkt (en wellicht een penalty had gekregen) waren we zeker niet met 0-0 gaan rusten.

In de rust hebben de coaches wellicht aangegeven dat er wel ‘een tandje bij mocht’. Het zeer goede, verzorgde spel van de eerste wedstrijden werd nimmer bereikt, maar er was weer beleving en we kwamen steeds meer op de vijandelijke helft. Waar in de 1e helft slechts een enkeling een duel won zagen we in de 2e helft pit in de duels en werd WSV 30 terug gedrongen. Voor rust noteerden we nul schoten op doel en na tien minuten in de 2e helft zaten we ruim op het dubbele. De goal hing in de lucht, zo spraken de tribuneklanten elkaar moed in. Maar aangezien het nu onze beurt was om niet geconcentreerd af te werken, stond het 5 minuten voor tijd nog steeds 0-0. Tot Tim en/of Ronald een Van Gaal-achtige ingreep deden en David zijn geluk op links ging zoeken. De ontembare Joel stoomde op, stuurde David weg en diens goede schot kon net niet voldoende gekeerd worden door de keeper. Toen was Ryan er als de kippen bij: 0-1.
Tsja, en dan kijken we op voetbal.nl en dan staat de promovendus daar: fier bovenaan!!!