uit tegen DIO D1

Na onze vorige wedstrijd tegen de koploper Waterloo speelden we nu uit tegen DIO. Onze eerste wedstrijd eindigde in een gelijkspel en als we deze wedstrijd wonnen hadden we kans de 2de plaats in de poule te bereiken. Vol goede moed gingen we richting DIO. Het koste even wat moeite DIO te vinden maar uiteindelijk waren we geland, zonder de nog steeds geblesseerde Ted en we mistten nu ook nog Segher.
Eerste helft (grens: Jeroen)
De opstelling was verdedigend neergezet, 4, 4, 2 en het leek erop alsof we op de counter gingen spelen.
We starten vol goede moed maar wel erg langzaam. We leden vanaf minuut 1 veel balverlies en liepen regelmatig achter de feiten aan. Van counteren was geen sprake en het leek wel of iedereen de vorige nacht niet had geslapen. Passes kwamen niet aan en we werden continue afgetroefd door de snelle jongens van DIO.
Vanaf de zijlijn leek het alsof we niet wakker waren en een beetje liepen te dromen. De druk van DIO werd groter en wij moesten wel erg vaak aan de handrem trekken om de snelle spitsen van DIO af te kunnen stoppen. Regelmatig moest een verdediger vol gas achter een doorgebroken speler van DIO aan om toch nog op het laatste moment een voetje voor de bal te kunnen krijgen en een doelpunt te voorkomen. Zoals wij speelden kon dit niet lang goed blijven gaan. Zoals al gezegd was er van een counterploeg geen sprake, de ballen die richting middenveld en spits werden gespeeld kwamen niet aan of waren een gemakkelijke prooi voor de verdediging van DIO. Ik heb geen doelkans gezien de eerste helft. Uiteindelijk kwam de verwachtte tegentreffer in de eerste helft. De zoveelste doorgebroken speler van DIO ging alleen en onbelemmerd op onze keeper af en ook die kon de speler en de bal niet meer stoppen, 1-0. Met deze stand gingen we ook de rust in.
Tweede helft (grens: Aad)
Tijdens de rust was er een donderspeech van de coach, maar zelfs tijdens deze speech leek het alsof iedereen met andere dingen bezig was. De tweede helft ging verder zoals de eerste was geëindigd. Veel balverlies, weinig balveroveringen, onattent spelen, mogelijkheden missen, niet overspelen en als er wel passes werden gegeven dan kwamen deze niet aan of waren niet zuiver of men begreep elkaar niet. Al met al waren wij onze grootste tegenstander. DIO daarentegen speelde lekker samen. Zij konden zich dan ook foutjes veroorloven dankzij ons spel. Het kon ook niet uitblijven dat DIO de voorsprong zou vergroten en dat gebeurde dan ook. Al snel werd het 2-0. De communicatie binnen ons team ging steeds moeizamer. Ik hoorde een enkele keer zelfs een uiting van ongenoegen tegen een teamgenoot, iets wat bij ons normaal gesproken nooit wordt gedaan. Wat de coach en de “hulp-coaches” langs de lijn ook probeerden, niets werkte vandaag.
Het flitsende spel van de vorige wedstrijd was ver te zoeken.
Ik had niet het idee dat jullie niet wilden werken, maar de koppies kregen het niet voor elkaar alles op een rijtje te zetten en ons normale niveau weer op het veld te zetten.
Het werd uiteindelijk 3-0 voor DIO, die terecht hadden gewonnen, ze waren het betere team.
Volgende week spelen we tegen thuis tegen DSS. Ik hoop dat we dan weer een beetje bij de les zijn.
Let op:
Praat met elkaar, laat horen waar je bent als je vrij staat en de bal wil ontvangen.
Zorg dat je aanspeelbaar bent, dus ook zonder bal deelnemen aan het spel.
Het is niet klaar als je een bal hebt gepassed, probeer iets op te bouwen.
Geef elkaar rugdekking, dus ook zonder bal deelnemen aan het spel.
Tot de volgende keer,

Aad

thuis tegen Waterloo D1

Na een lange stop konden we eindelijk weer eens een wedstrijd spelen. En wat voor een wedstrijd, we moesten tegen de koploper van onze poule, Waterloo D1 dus dit werd een hele zware. Gelukkig waren de meeste afwezigheidmeldingen weer ingetrokken en konden we bijna kompleet beginnen, alleen moesten we Ted missen i.v.m. een liesblessure.
Eerste helft (grens: Marco, Scheidsrechter Geert Jan)
Ik, Aad, had op verzoek van Geert Jan het coachen om me genomen en voerde bij het opstellen van het team een paar wijzigingen door. Segher ging rechtsback spelen, Maurits ging op de linksback positie en Servaas centrale verdediger. De jarige Martijn werd onze gelegenheidsspits. Ik was benieuwd hoe dit zou uitpakken tegen deze zware tegenstander.
Gedurende het begin van de eerste helft merkten we dat onze tegenstander inderdaad een ploeg van formaat was. Goed spelend, lekker overtikken en druk zetten. Wij zetten daarentegen een ongekende vechtlust op het veld neer waardoor we al snel beter in de wedstrijd kwamen. De druk werd nu door ons opgevoerd en als snel kwamen er een paar kansjes voorbij die helaas niet konden worden benut. De wedstrijd ging behoorlijk gelijk op. Uiteindelijk een uitbraak via de rechter kant waarbij de bal bij Tim kwam die een mooie rush naar voren afrondde met een prima voorzet op Martijn. Martijn ving behendig de bal op en wist deze zo te controleren dat hij in één keer uit de draai uithaalde richting het doel van Waterloo. De keeper van Waterloo wist het harde schot nog tegen te houden, maar kreeg de bal niet onder controle. De bal sprong weer weg en als een duveltje uit een doosje was daar Patrick die de bal intikte. Een mooie aanval, attent spel en als beloning de 1-0. Hierna golfde het spel op en neer met kleine kansjes, maar vooral veel inzet en mooi spel aan beide kanten. De rust gingen we dan ook in met de 1-0 voorsprong.
Tweede helft (grens: Marco / Jeroen, Scheidsrechter Geert Jan)
Tijdens de rust waren we maar even de kleedkamer ingegaan om een beetje warmer te worden. De rust was iets korter omdat we iets later begonnen waren en er binnen Alliance een strak schema aangehouden moest worden.
Blijkbaar had de coach van Waterloo zijn spelers toegesproken en was het muntje gevallen. Alliance had de grootste moeite om de aanhoudende druk van de aanvallen van Waterloo te weerstaan. Weer werd de bal voor het doel van Alliance geplaatst en deze keer waren we net iets te laat en de bal lag achter Guus in het doel, 1-1. De Waterloo’ers roken hun kans en bleven aanvallen. Het hele team liet zich terugvallen om de verdediging te helpen. De verdediging, Maurits, Servaas, Segher en Noori deden enorm goed werk en met Guus als sluitpost hielden we alle ballen uit het doel. Noori liep door het harde werk op zijn laatste benen en werd vervangen door Martijn om ook meer kracht achterin te hebben. Nathan en Aaron waren ook overal te vinden en zorgden ervoor dat de opbouw van Waterloo flink werd gestoord. Daan had al de nodige meters op de rechterflank gemaakt en werd vervangen door Tim. Segher onderschepte een bal van Waterloo aan de rechterkant van het veld en die bal kwam op de een of andere manier bij Jos terecht, die nu eens niet door minimaal 3 verdedigers van Waterloo werd afgedekt. Jos kreeg de bal met een mooie pass bij Julius, die altijd voor gevaar zorgde daar aan de rechter kant van het veld. Met de reserve tank vol open sprintte hij richting het doel van Waterloo, zag dat Quirijn zich vrij had weten te lopen en gaf een prachtige pass, precies in de voeten van Quirijn. Quirijn haalde uit en raak 2-1. Ondanks de druk toch op voorstand. Blijkbaar gaf dit onze jongens weer wat energie en we gingen weer beter voetballen en kwamen een beetje onder de druk vandaan. Wel ontsnapten we een paar keer aan een tegendoelpunt omdat de bal net naast ging, net over ging, toch net een voet voor de bal gezet kon worden en nog wat geluk ook. Daarnaast hadden we zelf ook niet altijd geluk, een buitenspeldoelpunt werd terecht afgekeurd, Patrick die nog even na een rush de paal raakte, enz.
Eindstand 2-1.
Een erg spannende wedstrijd. Er werd zeer sportief gespeeld en beide teams hebben gestreden voor wat ze waard zijn.
Ik moet zeggen dat ik trots ben op de D5 die hier op het veld stond, prima gedaan mannen.
Tot de volgende keer,

Aad

thuis tegen DIO D1

De eerste wedstrijd van de voorjaarscompetitie speelden we “thuis” tegen DIO D1.
Een nieuwe tegenstander die we hiervoor nog nooit bij een wedstrijd waren tegengekomen. De najaarscompetitie was voor DIO geëindigd in een 6de plaats, maar wel in een zwaardere competitie, tel daarbij op dat we vanaf 20-11-2010 geen wedstrijden meer hadden gespeeld en maar één training hadden gehad en we konden ons dus voorbereiden op een zware wedstrijd. Gelukkig waren we op Quirijn na kompleet en we hadden er zin in.
Eerste helft (grens: Jeroen, Scheidsrechter Jacques)
De wedstrijd begon en direct nam DIO het initiatief. We lagen zwaar onder druk en kwamen bijna niet van onze helft af.
Bij DIO zagen we goed combinatiespel, iets wat bij ons nog niet zo goed werkte, maar daartegenover stond onze vechtlust en inzet. Door onze inzet werden diverse keren doelpunten voorkomen, maar het spel bleef grotendeels aan onze kant van het veld. Wij hadden veel moeite elkaar op het veld te vinden met als gevolg dat we vaak de solotoer opgingen en vervolgens de bal weer moesten inleveren bij de tegenpartij. DIO kon dan direct weer een aanval opzetten en onze verdediging werkte enorm had om deze weer te keren.
Dit kon niet lang goed blijven gaan, maar we hielden nog de nul en gingen de rust in zonder doelpunt tegen.
DIO was zeker de eerste helft beter dan wij en ik denk dat we veel geluk hebben gehad.
Tweede helft (grens: Geert Jan, Scheidsrechter Jacques)
De tweede helft begon zoals de eerste geëindigd was, DIO in de aanval, Alliance in de verdediging. Een moment van onoplettendheid in onze verdediging en een speler van DIO brak door en schoot op het doel. Gelukkig stond onze keeper daar nog, maar het schot van de DIO spits raakte nog een been van onze verdediger, waardoor deze van richting veranderde en Guus kansloos was. 0-1. Dit leek ons eindelijk wakker te schudden. We begonnen eindelijk te combineren, braken uit onze verdedigende rol en gingen aanvallen. We werden nu steeds gevaarlijker en DIO werd teruggedrongen op hun eigen helft. Ik kon niet goed zien wie de pass gaf, maar opeens leek Jos een teen tegen de bal te krijgen en met een sloom rolballetje verdween de bal in het net van DIO, 1-1.
Het leek erop dat DIO vermoeider begon te raken en minder makkelijk de aanval kon opzoeken. Hierdoor kregen wij meer mogelijkheden en vielen aan. Een paar ballen kwamen wel voor, maar we kregen die niet in het doel van DIO, die als leeuwen stonden te verdedigen. Opeens een uitbraak via de rechter kant, een voorzet en Tim plukte de bal met zijn linker been hoog uit de lucht en haalde direct uit met rechts. Met een enorme vaart ging de bal het doel van DIO in, geen kans voor de keeper om deze bal te keren, 2-1.
We bleven aanvallen maar ook DIO bleef goed verdedigen. Af en toe een gevaarlijke counter, die werd opgevangen door onze verdediging en vervolgens gingen wij weer de aanval in. Helaas bleef de bevrijdende 3-1 uit en met nog 7 minuten op de klok kwam er weer een counter van DIO. Onze verdediging kreeg geen vat op deze aanval en de aanvaller van DIO maakte het af met een mooi schot dat onze keeper kansloos maakte, 2-2.
We gaven niet op, gingen keer op keer in de aanval. In het strafschot gebied van DIO was het erg druk en af en toe kwamen wat benen en voeten tegen elkaar. Dat kan met voetbal helaas gebeuren, maar ik kon absoluut geen opzet ontdekken.
DIO hield stand en de wedstrijd werd afgefloten met een 2-2 stand.
De tweede helft was duidelijk Voor Alliance geweest.
Ik vond het over het geheel genomen een nette en spannende wedstrijd. Gezien het wedstrijdverloop is de 2-2 stand een goede uitslag. We zullen de volgende keer dus vanaf het begin moeten spelen als een team en niet alleen als het nodig is. Dit betekend dus ook meevoetballen als je geen bal hebt, zorgen dat je vrij staat en aanspeelbaar bent, zodat we door kunnen stoten en de nodige doelpunten kunnen maken.

We krijgen nog zware tegenstanders dus willen we winnen moeten we wel als een team samen gaan spelen.
We kunnen het, dat hebben we al een paar keer bewezen en aan vechtlust hebben we geen gebrek.
Goed gespeeld jongens, vooral de 2de helft.
Tot de volgende keer,
Aad

uit tegen VVC D6

Uit tegen een grote concurrent maar op Servaas na waren we compleet, dus vol goede moed gingen we naar Nieuw Vennep. Met een kleine omweg kwamen we aan bij VVC.
Eerste helft (grens: Jeroen)
De wedstrijd begon en direct namen wij het initiatief. Vol gingen we in de aanval en drukten de VVC’ers terug op hun eigen helft. Vooral door het midden waren we gevaarlijk en het duurde ook niet lang of de eerste kansen voor ons dienden zich aan. Jos stoomde op na een prima pass en verschalkte de verdediging van VVC en tikte de 0-1 binnen. Niet lang daarna een soortgelijke situatie en wederom was het Jos die het netje wist te vinden, 0-2.
Nu werden ook de VVC’ers wakker en gingen iets beter spelen of was het omdat wij dachten dat het wel zou lukken en een beetje gas terug namen. Wij kwamen iets meer onder druk en bleven dankzij de verdediging goed overeind. Een aantal spelers van VVC hadden blijkbaar moeite met de achterstand en gingen ruwer spelen. Een trapje na, een klapje, een elleboog, ik zag alles langskomen maar de scheidsrechter zag niets, negeerde de signalen van onze grensrechter Jeroen en de schreeuwen van onze coach, en liet steeds doorspelen. In een onbewaakt ogenblik sloegen de VVC’ers toe en drukten de 1-2 binnen. Dit was ook tevens de ruststand en we moesten even bijpraten.
Tweede helft (grens: Jeroen)
Nadat we eerst nog even op de scheidrechter moesten wachten die het nodig vond om een extra lange pauze te nemen om vervolgens met een snelheid die langzamer was dan die een slak richting het veld te sloffen, konden we verder met de 2de helft. VVC bleek opeens sterker en nog ruwer uit de startblokken te komen. Segher werd van achter getorpedeerd door een VVC speler, die zowel met 2 handen als met een knie Segher tegen de grond werkte. In eerste instantie floot de scheidsrechter niet waardoor Geert Jan begon te schreeuwen tegen de scheidsrechter dat dit toch echt de zoveelste overtreding was en waarom ze, het was een vrouwelijke scheidsrechter, niet floot. Uiteindelijk floot ze toch maar de gemoederen waren nog niet bedaard met als gevolg dat de scheidsrechter in tranen weg liep richting het clubgebouw van VVC en de 2 teams in verbazing achterliet. De coach, meen ik, van VVC ging met Geert Jan praten en even later vertrokken ze samen richting het clubgebouw. Dit duurde even waarna ze uiteindelijk weer terugkwamen met de scheidsrechter. De wedstrijd werd hervat maar niet met de vrije trap voor Alliance maar de bal werd door de scheidrechter aan de keeper van VVC gegeven. Dit veroorzaakte bij onze grensrechter Jeroen een reactie waarbij hij de scheidrechter duidelijk maakte dat dit niet eerlijk was en dat de vrije trap van Alliance nog genomen moest worden. De scheidrechter liep naar Jeroen en zei dat hij zijn vlag aan iemand anders moest geven, dus was Aad de nieuwe grensrechter. We werden onder druk gezet en kwamen niet meer uit de verdediging vandaan. De rechtsvoor van VVC een hele grote, zeer ruw spelende jongen gebruikte regelmatig zijn armen en ellebogen om onze verdedigers af te troeven en nog altijd liet de scheidsrechter gewoon doorspelen. We kregen al snel en binnen een hele korte tijd 3 doelpunten om onze oren, 4-2. Weer werd er een corner door VVC genomen en weer gebruikte de grote VVC’er zijn ellebogen om Maurits weg te slaan. Weer vlagde Aad en weer werd er niet door de scheidsrechter gereageerd. Weer kwam er een aanval van VVC, nu over onze rechter kant, en nu kreeg Martijn een klap in zijn gezicht. Nadat hij naar de grond was gegaan werd er eindelijk eens een keer gefloten. Deze overtreding was trouwens echt per ongeluk en de betrokken VVC’er kwam direct naar Martijn om zijn verontschuldigingen aan te bieden. Niet alle spelers van VVC waren ruwe spelers met nare trucjes. Wij kwamen uiteindelijk niet meer in ons spel en werden overspeeld. Weer een corner, weer die grote die erg goed met zijn ellebogen kon werken, weer vlaggen en tot mijn verbazing floot de scheidsrechter voor de overtreding maar ondernam verder geen actie, terwijl bij een dergelijke overtreding de overtreder uit het veld gezet moest worden, bij de profs is dit dus gewoon rood. Uiteindelijk werd het 7-2 en was de wedstrijd verloren.
Resumeren kan ik alleen maar concluderen dat door het slappe optreden van de scheidsrechter de zaak uit de hand is gelopen en een leuk wedstrijd om zeep is geholpen. Tel daarbij op dat het team van VVC D6, volgens eigen zeggen van de spelers van VVC, versterkt werd door een behoorlijk aantal VVC’ers die normaal in een hogere klasse speelden (D3, D2 en zelfs D1) kan ik alleen maar zeggen dat dit een wedstrijd is die we maar snel moeten vergeten. Wij hebben ons niet laten verlagen tot het niveau van dit VVC team, de paar correcte spelers buiten beschouwing gelaten, en zijn correct en sportief blijven voetballen met ons eigen team.
Tot de volgende keer,
Aad

uit tegen UNO D3

Een winderige en met buien dreigende dag luidde onze uitwedstrijd tegen UNO in. UNO heeft gelukkig nieuwe velden op een nieuwe locatie zodat we niet meer op het knollenveld hoeven aan te treden. De nieuwe locatie is nog niet helemaal klaar en dat heeft de moeder van Julius geweten. Die zat met de auto vast in de modder en moest na de wedstrijd even geholpen worden. Gelukkig hebben we een groep hele behulpzame en enthousiaste supporters, dus dat was geen probleem. We mistten we Tim, onze rechtsvoor, en Maurits, onze centrale verdediger, maar voor de rest waren we kompleet.
Eerste helft (grens: Jeroen)
Fanatiek, zoals altijd, begonnen we aan de wedstrijd met de wind in de rug. We begonnen ook goed met een paar mooie passes en combinaties. Toch was het niet onze aanval die de eerste treffer voor z’n rekening nam, maar onze Mid/Mid. Jos kreeg de bal, bedacht zich geen moment en schoof dat ronde ding in de linker hoek van het doel, 0-1. We bleven drukken en na een rush van Nathan, die vandaag zijn pingeldag had, en vervolgens een mooie voorzet aan Quirijn gaf die ook afdrukte en de 0-2 binnenschoot. Dit ging erg makkelijk en we gingen minder als een team spelen en meer voor eigen gewin, met als gevolg dat we wel bleven drukken maar er niets richting het doel van UNO werd geschoten. Ted en Julius kwamen in de ploeg en Ted vond dat hij als spits ook maar een moest scoren. Zo gezegd zo gedaan en even later stond het 0-3 en een paar minuten later schoot hij ook de 0-4 binnen. Een terechte stand maar niet met het soort voetbal dat we vorige week tegen Overbos speelde. Dit was een stuk minder en ik had het idee dat wij een paar tandjes lager speelden en zeker minder als team. In de rust nog even uitgelegd dat we ons eigen spel moesten spelen en niet met het spelsoort van de tegenstander mee moesten gaan.
Tweede helft (grens: Jeroen)
Onze verdedigers, Segher, Servaas en Martijn hielden bijna alle aanvallen van UNO tegen waardoor Guus stond te koukleunen op het doel. Hij had pas één bal gehad en dat is lang niet genoeg om warm te blijven. Ondertussen gingen wij gelukkig wee ons eigen spel spelen en dat resulteerde al snel in het 2de doelpunt voor Quirijn en de 0-5 was geboren. Onze pingelende Nathan had zich, na verschillende mislukte schiet pogingen, voorgenomen om met bal en al dan maar over de doellijn te lopen. Dit lukt net niet maar wel schoot hij de 0-6 binnen. De weinige aanvallen van UNO werden op het middenveld door onze altijd fanatieke Noori direct gestoord en samen met Aaron, Patrick, Julius en Jos begonnen wij dan weer met het opzetten van een aanval. Dit keer werd Aaron naar voren gestuurd en ook hij kreeg zijn bal in het netje van UNO, 0-7. Onze aanval en middenveld werden een beetje slordig en vergaten mee te voetballen en vooral mee terug te gaan als wij werden aangevallen. Onze verdedigers reageerden een beetje traag en UNO was erdoor. Alleen Noori als laatste man nog tegen 3 aanvallers van UNO. Dit was ook teveel voor onze Noori en een spits ging richting ons doel. Guus was net niet op tijd ontdooid en we hadden een tegentreffer, 1-7. Voor het jonge en onervaren team van UNO in ieder geval erg leuk en dat werd gevierd ook. Nu leek het wel of we eindelijk wakker werden en we begonnen weer te voetballen. Julius was al een paar keer naar voren geweest met mooie passes en voorzetten, maar nu was hijzelf aan de beurt. Een mooi schot en, 1-8. Er werd weer overgespeeld en hierdoor kwamen en meer spelers vrij waardoor nu weer Ted alleen door kon lopen, de vermoeide verdedigers van UNO er helemaal uitliep en ook nog de keeper passeerde, 1-9. Even later een mooie pass van Martijn op Julius, die weer doortikte naar Jos en die stuurde weer Ted richting het strafschop gebied van UNO. Weer was Ted te snel en weer hing de bal in het netje, 1-10. Weer werd de aanval van UNO door onze middenvelders overgenomen en Patrick speelde Nathan aan die er weer pingelend vandoor ging, 1-11. De tegenstand van UNO was helemaal gebroken en hun spelers waren helemaal op. Een aanval van UNO werd opgevangen door Servaas die zonder problemen de bal doorgaf aan Segher die ook weer snel doorspeelde naar Patrick. Even kijken en ja, daar zag hij Daan in het midden vrijlopen. Een prachtige pass aan Daan die direct opstoomde richting het doel van UNO en daar fraai af te ronden met een mooi schot in de linkerbovenhoek, 1-12. De laatste aanval van de wedstrijd werd geleid door Patrick die een mooi schot richting het doel van UNO afvuurde. Helaas botste twee verdedigers van UNO ongelukkig tegen elkaar en werd het spel stilgelegd. Na het oplappen van de jongen floot de scheids af voor het eindsignaal.
Een makkelijke overwinning en goed voor het doelsaldo. Toch petje af voor de spelers van UNO die ondanks alle verliespartijen netjes blijven spelen en blijven proberen.
Wat kunnen wij hiervan leren?
Blijf je eigen spel spelen, daar zijn we goed in. Is je tegenstander minder goed dan jezelf blijf dan gewoon voetballen, is je tegenstander beter dan blijf je ook voetballen. WIJ ZIJN EEN TEAM, en samen moeten we het doen.
Aad

thuis tegen Overbos D7

Een zware partij tegen de nummer 3 van de competitie voor de boeg en ook nog eens de herfstvakantie die ons in de weg zat. We mistten bijna onze hele verdediging, Maurits, Segher en Servaas waren er niet. Om zekerheid te hebben werd er een deal gesloten met de coach van de D3. Wij zouden 2 verdedigers, Joost en Remco, van hun lenen en wij zouden in ieder geval Martijn aan hen uitlenen. Een zware dag voor deze drie jongens omdat ze dus 2 wedstrijden achter elkaar moesten spelen. Ook kreeg ik nog een sms dat onze aanvoerder Jos ziek was en dus niet kon komen.
Eerste helft (Geert Jan scheids en Marco grens)
Zoals altijd begonnen we direct met aanvallen, Nathan was onze nieuwe mid-mid en werkt keihard om de jongens op de vleugels te bedienen met passes. We waren de eerste 15 minuten alleen maar op de helft van de tegenstander aan het spelen, druk zetten heet dit. Prima driehoekjes en passes vlogen over het veld. Iedereen werkte keihard. Overbos stoorde trouwens prima en elk gevaar werd weer door de tegenstander teniet gedaan. Een mooie combinatie tussen Ted en Nathan, Nathan speelde Ted aan die direct door ging richting het doel van Overbos. Hij dreigde vast te lopen en speelde net weer op tijd Nathan aan die met wat kunst en vliegwerk de bal in het doel van Overbos deponeerde. 1-0….of, de grensrechter van Overbos stond driftig te vlaggen omdat hij dacht dat het buitenspel was. Volgens mij was het niet zo omdat er nog minimaal 2 spelers van Overbos op de doellijn stonden en het dus nooit buitenspel kon zijn, maar onze onpartijdige scheidsrechter nam de beslissing over en keurde het doelpunt af. Nog steeds 0-0 dus. Het werd een spannende wedstrijd. Overbos kwam steeds meer uit zijn verdediging en met de twee snelle spitsen maakten zij het ons af en toe best wel lastig, maar ook onze verdediging, bestaande uit Remco, Martijn, Aaron en Joost, was sterk. De enkele bal die er doorheen kwam werd door onze sterkeeper Guus snel gepakt. Zelf in de 1 tegen 1 situatie wist hij zijn doel schoon te houden. Ruststand 0-0 dankzij het enorme harde werken van onze jongens. Halverwege de eerste helft was ik gebeld door de vader van Jos dat het iets beter ging en of het goed was als hij langs kwam om toch te proberen mee te voetballen, en natuurlijk was hij van harte welkom.
Tweede Helft (Geert Jan Scheids en Jeroen Grens)
In de eerste helft hadden wij een zeer defensieve opstelling, maar in de tweede helft lieten we dit los en gingen meer aanvallend spelen. Jos was inmiddels in het veld gekomen en we speelden nu 3-4-3. Jos had een deel van de eerste helft bekeken en tot de conclusie gekomen dat aanvallen via de rechter kant erg moeilijk was. Onze sterke vleugelspelers, Tim en Julius liepen steeds vast op een grote hoeveelheid verdedigers en hij ging het dus wat vaker over de linker kant proberen. Partick en Ted hadden elkaar daar gevonden en ik zag alleen maar goed samenspel op het hele veld. Mooie combinaties, iedereen was alert en voetbalde mee, alleen dat schot op het doel wilde nog niet erg vlotten. Jos nam vervolgens het heft in handen en haalde vanaf het 16 meter gebied flink uit. De keeper van Overbos kon het harde schot niet goed verwerken en de bal kwam bij Quirijn die geen seconde twijfelde en uithaalde, 1-0. We bleven aandringen, en een van ons, ik weet niet meer wie, werd in het strafschopgebied van Overbos onderuit gehaald, penalty. We hebben een aantal goede schutters, maar ik wilde Remco de kans geven om een doelpunt te maken. Remco koos voor een lage bal in de rechter onderhoek van het doel. De keeper van Overbos dook naar links en niets kon de 2-0 meer in de weg staan, behalve dat ene graspolletje. De bal raakte het polletje en ging net 2 cm naast de paal aan de verkeerde kant van het doel. Ik heb Remco nog nooit zo zien balen, wat een pech. Doordat wij meer aanvallend speelden kwam er ook meer ruimte voor Overbos bij ons achterin. Guus kreeg het drukker ondanks het harde werken van Noori als voorstopper en het keihard knokken van het hele team. Weer brak er een aanvaller van Overbos door, weer 1 tegen 1 met Guus en weer won Guus. Nu kwamen wij een beetje in de verdrukking en ook was de energie van Jos op, dus moest hij gewisseld worden. We bleven voetballen en goede combinaties maken, Daan was nu ook op het middenveld wat voor hem een vreemde plek was en je kon zien dat hij hieraan moest wennen. Weer werd onze aanval afgeslagen en Overbos viel aan. Een loeihard afstandsschot van Overbos ging richting de rechter kruising van ons doel en ik zag de bal in gedachten er al invliegen. Dit was een onhoudbaar schot…, maar niet voor Guus. Met een geweldige duik, waarbij hij zich zo strekte dat hij bijna 2 keer zo groot leek, tikte hij de bal net uit de hoek. Een hele goede en erg belangrijke redding van onze keeper. De hoekschop leverde voor Overbos niets op en even later floot Geert Jan voor het einde van de wedstrijd. Gewonnen met 1-0 van de nummer 3.
Het spel en samenwerking wordt steeds beter, we hebben de laatste 4 wedstrijden gewonnen. We zijn natuurlijk vechters die nooit opgeven en doordat we elkaar nu ook iets makelijker weten te vinden gaat het ook beter. Ook jullie trainer Niels stond weer langs de lijn om jullie te zien spelen, volgens mij al voor de derde keer en ook hij was zeer te spreken over jullie spel. Tot volgende week als we uit moeten spelen tegen UNO. Als jullie net zo spelen als deze wedstrijd en iets meer op het doel schieten zie ik geen problemen.
Aad

uit tegen Geel Wit D2

De hele dag en nacht voorafgaande aan onze wedstrijd regende het. Gelukkig ging de wedstrijd wel door, maar buiten Maurits en onze coach Geert-Jan, was ook onze keeper Guus er niet terwijl hij wel zou komen.
Weg schema en noodmaatregelen nemen dus. Martijn op doel en Aaron moest weer op zijn minst favoriete positie als rechtsback spelen.
Eerste helft.
We hadden de sterke wind in de rug en begonnen vol overgave met de aanval. Dit Geel-Wit moesten we toch kunnen verslaan. Aanval op aanval volgde, maar de verdediging van Geel-Wit was taai en een enorme goede keeper stond bij hen in het doel. Ook Geel-Wit wilden de wedstrijd winnen en viel met man en macht aan om ook weer te stuiten op onze ijzeren verdediging . Het ging over en weer met mooie combinaties en passes die vervolgens weer struikelden op de verdediging van Geel-Wit. Onze keeper Martijn had niet erg veel te doen dankzij het goede werk van Aaron, Servaas, Segher en de stofzuiger Noori. Een keer was het echt gevaarlijk maar het schot van Geel-Wit werd door Martijn, voorlangs gekeken. Het lukte ons gewoon niet om een goed schot op het doel van Geel-Wit te plaatsen en de paar die werden geschoten gingen net mis of waren een prooi voor de keeper van Geel-Wit. Toch een schot op doel en ja… hij zat, toch niet. Er was gefloten voor buitenspel, jammer. Al met al een gelijkopgaande wedstrijd die voornamelijk op het middenveld werd uitgevochten. Na het fluitsignaal voor de rust was de stand dan nog altijd 0-0.
Tweede helft.
Nu hadden we wind tegen maar ook was Guus er gelukkig weer zodat we weer voldoende verdedigers hadden.
Aaron was nu de nieuwe stofzuiger voor de verdediging en Martijn moest de rechter kant beschermen. Twee totaal verschillende spelers. Aaron die probeert alles voetballend op te lossen en Martijn die meer van het kaliber is van je lichaam erg goed gebruiken. Gelukkig was ook Servaas een beetje aan zijn laatste man positie gewend en samen met de altijd constant spelende Segher vormden zij het blok tegen de aanvallers van Geel-Wit. Op het middenveld en de voorhoede hadden we onze vaste mensen die regelmatig van positie moesten wisselen omdat we 3 wissels hadden. Het spel vertoonde een beetje hetzelfde beeld als in de eerste helft, over en weer counters en een middenveldgevecht. Het spel werd een beetje harder omdat beide ploegen wilden winnen en het eerste doelpunt zou ook wel een het laatste kunnen zijn. Toch was daar weer een uitbraak van Alliance, een lange bal op Ted die weer zijn beroemde, of misschien beruchte, pingel inzette. Drie misschien zelfs wel 4 Geel-Witters gingen op hem af, maar Ted, wordt ook steeds beter, tikte op het laatste moment de bal door naar Quirijn die vrij voor het doel stond en rustig de bal kon intikken, 0-1. Een mooi uitgespeelde kans.
Het spel werd weer iets harder. Zowel Geel-Wit als Alliance maakten kleine overtredingen. Geel-Wit begon nu aan te dringen omdat ze minimaal de gelijkmaker wilden hebben. Alliance stond nu flink onder druk en verdedigden met man en macht en hielden stand. Uitbraken van onze vleugels en spitsen liepen stuk op de goede verdediging van Geel-Wit en anders wel die goede keeper. Nathan liep over het hele veld en als centrum verdediger maakte hij een overtreding aan de linker kant van het veld. Even later moest hij voor 5 minuten aan de kant omdat hij volgens de scheidsrechter na het fluitsignaal de bal nog even wegtrapte. Pech voor ons omdat we opeen met 10 man verder moesten en even een gat in de verdediging. Een snelle wissel van een aanvaller voor een verdediger moest uitkomst brengen, maar Geel-Wit rook zijn kans en viel met man en macht aan. Het was druk in ons strafschop gebied met 15 spelers. Het werd nog spannend ook omdat wij de bal niet echt weg kregen en Geel-Wit erg aandrong. Zo klom er zelfs een op de rug van Jos in een poging de bal te veroveren. Veel paniek voetbal maar uiteindelijk hielden we stand en waren blij dat het eindsignaal klonk op de 0-1 eindstand.
Zelfs op een wat minder goede dag, met een sterke tegenstander kunnen we winnen. De vechtlust van de D5 is onovertroffen. Deze vechtlust zullen we over 2 weken ook echt nodig hebben tegen Overbos.
De drie punten zijn weer binnen, prima gedaan jongens.
Aad